معنا درمانی وجودی فرانکل در تطابق با اندیشه های مولوی

ویکتور فرانکل یکی از پیشگامان روانشناسی وجودگرایی و بنیانگذار روش درمانی مبتنی بر »معنا« با اصطلاح »لوگوتراپی« است. او حدود ۳ سال به جرم یهودی بودن در اردوگاه های کار اجباری آشویتس تحت کنترل آلمانیها زندانی بوده و سخت ترین فشارهای جسمی و روحی را تحمل کرد. او مکتب روان درمانی خود را تحت تاثیر تجربیات و خاطراتش در این اردوگاه ها بر پایه یک مفهوم اساسی که »معنا« است، بنا نهاد. مفاهیم اساسی مرتبط با تفکرات و روش درمان فرانکل شامل، عشق، رنج، آزادی انتخاب، مسئولیت و دیگر مفاهیم وجودی، به همراه نوع دیدگاه او نسبت به دین و خدا، باعث میشود که شباهتهایی با فرهنگ و اندیشه های مفاخر اسلامی و عرفانی ما داشته باشد. مولانا محمد بن جلال الدین محمد بلخی معروف به (مولوی) نیز به عنوان یکی از بزرگترین عارفان اسلامی و پشتوانه های فرهنگی ایران، که شعرها و غزلیات او دریای ژرف و شگرفی از مبانی و اندیشه های عمیق عرفان و اسلام را در بردارد در سراسر جهان شناخته شده و مراد بسیاری از حقیقت جویان است. در این مقاله با روشی تحلیلی- تطبیقی، همگونیها و تطابق پایه های نظریات فرانکل را با اندیشه های عرفانی این شاعر و عارف بزرگ بر اساس اشعار و غزلیات او بررسی کرده و شباهتهای موجود میان آنها را آشکار کردهایم. طبق یافته های این تحقیق در نگاه این دو اندیشمند به مفاهیم عشق، رنج، اختیار، مرگ و گذران زندگی شباهت ماهوی وجود دارد. لذا مناسب است که به دلیل تشابه تفکرات فرانکل با پشتوانه ها و معیارهای فرهنگی مردم ایران، به طوری گسترده تر و عمیق تر از رویکرد درمانی او درجریان مشاوره و درمان در ایران بهره برند

Keywords:

ویکتور فرانکل , لوگوتراپی , معنادرمانی , مولانا , مولوی