اهمیت و جایگاه نقش هویت در توسعه روابط جمهوری اسلامی ایران با منطقه آسیای میانه براساس رهیافت سازه انگاری

این مقاله درصدد بررسی اهمیت و جایگاه نقش هویت در توسعه روابط جمهوری اسلامی ایران با آسیای میانه بر اساس رهیافت سازه انگاری است. سوال اصلی پژوهش این است که جایگاه هویت از عناصر مشترک تمدنی از قبیل جغرافیای مشترک، تاریخ، آداب و رسوم، فرهنگ، مذهب، زبان بر اساس رهیافت سازه انگاری چه تاثیری در توسعه روابط جمهوری اسلامی ایران با منطقه آسیای میانه می تواند داشته باشد؟ فرضیه پژوهش این است که جایگاه هویت (وجود عناصر وارث تمدنی مشترک)، براساس رهیافت سازه انگاری در توسعه روابط ایران با کشورهای آسیای میانه که هر یک از کشورها مشکلات خاص خود را دارند. اگرچه در برخی موارد تاثیر منفی داشته است، نقش مثبتی را در همگرایی و توسعه روابط میان ایران با آسیای میانه داشته باشد. نتایج محقق نشان می دهد کشورهای آسیای میانه بتوانند از حصر خشکی و ایران علاوه بر بازار آسیای میانه و منابع سرشار از انرژی و کانی های مختلف منطقه بتواند از طریق اوراسیا به اروپا متصل شود و از نفوذ تروریسم و قاچاق و استعمارگران جلوگیری و ضریب امنیت طرفین تضمین شود. روش تحقیق علی و معلولی توام با توصیفی و تحلیلی بوده است.

Keywords:

سازه انگاری , هویت , سوق الجیشی , ترانزیت , استراتژیک , هسته ای