تاثیر روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر اساس الگوی AIP بر مولفه های هفت گانه استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا

مقدمه: درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR)، درمانی تخصصی برای غلبه بر آثار ضربه عاطفی و تجارب ناراحت کننده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد مطابق الگوی AIP بر مولفه های هفت گانه استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا، در شهر اهواز در سال ۱۳۹۷ انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل همه مادران دارای فرزند ناشنوای مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی بود که از این میان، ۳۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش به صورت فردی و در ۱۰ جلسه، تحت مداخله درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد قرار گرفتند. در پایان، برای دو گروه پس آزمون اجرا شد و پس از گذشت ۴۵ روز، آزمون پیگیری صورت گرفت. از پرسش نامه تنیدگی والدگری آبیدین برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس یک راهه تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش: نتایج، اثربخشی درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد مطابق الگوی AIP را بر مولفه های هفت گانه استرس والدگری در مادران کودکان ناشنوا نشان داد. بحث و نتیجه گیری: می توان گفت که حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، مداخله ای غیردارویی، نسبتا کوتاه و موثر برای کاهش استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا است.

تاثیر روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر اساس الگوی AIP بر مولفه های هفت گانه استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا Keywords:

Eye movement desensitization and reprocessing , AIP model , Parenting stress , Deaf , حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد , الگوی AIP , استرس والدگری , ناشنوا