پیر شدن بخشی از واقعیت زندگی است. به نظر پیر ترسی ابعاد ناشناخته ای دارد که باید با روشنشدن این ابهامات ترس و نگرانی ها کم رنگ تر شود و آمادگی های رفتاری پیشگیرانه برای ورود به اینمرحله توسط سیاست گزاران بهداشت برنامه ریزی شود. لذا با توجه به اینکه به نظر مقالات منسجمی دراین زمینه وجود ندارد، لزوم سنجش میزان مفهوم
نگرش ترس از پیری ضروری به نظر می رسید از این روتحقیقی با هدف تعیین میزان
ترس از پیری در گروه کارشناس مسئولان واحد سالمندان اداره بهزیستیاستان ها انجام گرفت . روش پژوهش:این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال ۱۳۹۵ به روش نمونه گیری دردسترس بر روی ۷۰ نفر از کارشناس مسئولان واحد سالمندی اداره کل بهزیستی استان ها انجام گرفت.طی دو کارگاه برنامه ریزی شده در دو شهر تهران و تبریز از این افراد دعوت بعمل آمد تا تحت غربالگرینگرش
ترس از پیری قرار گیرند. از پرسشنامه پژوهشگر ساخته ۵ آیتمی با مقیاس ۴ قسمتی لیکرت(کاملا مخالفم= ۴ ،کاملا موافقم= ۱) جهت سنجش
نگرش ترس از پیری استفاده شد. از شاخص روایی سازهبین
سن تقویمی و
سن ترجیحی استفاده شد. جهت توصیف داده ها از شاخص های توصیفی و جهتتحلیل از آزمون های همبستگی با در نظر گرفتن p<۰.۰۵ و با استفاده از spss۱۶ آنالیز بعمل آمد.یافته ها:در این تحقیق ۷۰ نفر در دو گروه ۳۵ نفری حضور داشتند که از این تعداد ۲۱ ( ۳۰ درصد) نفرمرد و ۴۹ (۷۰ درصد) نفر زن بودند. بین دو جنس تفاوتی از نظر نمره
ترس از پیری مشاهدهنشد (۴۲۷ / ۰ = p). میانگین
سن تقویمی ۱۴ / ۴۳ و میانگین
سن ترجیحی ۳۳ / ۳۳ سال بود. حداقل نمرهنگرش
ترس از پیری ۲۵ و حداکثر نمره ۹۰ بود و میانگین نمره از ۱۰۰ ، ۸۵۷ / ۵۶ بود. بین
سن تقویمی وسن ترجیحی ارتباط وجود داشت اما با نمره
ترس از پیری ارتباطی دیده نشد.نتایج:در تحقیق حاضر میزان
نگرش ترس از پیری بیش از نیمی از درصد امتیاز را به خود اختصاص داد واین نشان دهنده حداکثر میزان ترس در گروه کارشناسان مسئول اداره کل بهزیستی کشور بود، و احتمالاطبق مستندات می تواند مرتبط با سن آنان باشد، میانگین سنی این گروه حدود ۴۳ سال و در محدودهمیانسالی قرار داشت. در میانسالی افراد مایل هستند سن خود را جوانتر از
سن تقویمی ابراز کنند، بنابر اینلزوما تمایل به پیر بودن منجر به
نگرش منفی نسبت به پیری نمی شود.