نقش برنامه ریزی شهری در ارتقاءوبهبود امنیت شهری ( مورد مطالعه شهر دامغان)

ارزیابی برنامه ریزی و طراحی محیطی شهردامغان، نوعی رویکرد هدفمند در جهت کاهش جرائم در محیط های مصنوع شهر ایجاد میکند که به طور موثری در افزایش سرمایه اجتماعی، بهبود کیفیت و افزایش رضایت مندی شهروندی دامغان تاثیر بسزایی دارد لذاهدف از انجام این پژوهش ارزیابی تاثیر برنامه ریزی شهری در امنیت شهری و کاهش جرم شهر دامغان قرار گرفت.این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-پیمایشی میباشد. جامعه اماری تحقیق ۳۰ نفر از خبرگان حوزه برنامه ریزی شهری و کارشناسان حقوق و نیروی انتظامی بودند. در این تحقیق پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزارسوپردسیژن به تحلیل شبکه ای داده ها جهت تعیین وزن هر معیار و زیرمعیار پرداخته شد.نتایج تحقیق نشان داد که از بین معیارهای ۵ گانه تحقیق،تقویت قلمروهای طبیعی با وزن ۰.۴۳۵ در در رتبه نخست قرار گرفته و بیشترین اثرگذاری را بر کاهش جرائم شهری دامغان دارد .نظارت طبیعی باوزن ۰.۲۶۶ در جایگاه دوم اثر گذاری قرار گرفته است. پس از آن متغیر های کنترل و دسترسی (۰.۱۴۱)و حمایت از فعالیتهای اجتماعی (۰.۰۹۱) و  تعمیرو نگهداری(۰.۰۴۱)در رتبه های سوم تا پنجم قرارگرفته اند .بکارگیری استراتژیهای بازدارندگی بوسیله ارگانهای برنامه ریزی اجتماعی،همچنین استفاده از تابلوها،علائم و نشانه های بصری از طریق هنر ارتباط تصویری درکنار بکارگیری مستمر فضا از طریق راهکارهای طراحی از گزینه هایی بودند که بیشترین اثر را در رتبه بندی معیارهای تحقیق داشته اند.

Keywords:

امنیت شهری و کاهش جرم , تقویت قلمروهای طبیعی , نظارت طبیعی , کنترل و دسترسی , حمایت از فعالیتهای اجتماعی , تعمیرو نگهداری