بررسی شکایات ارجاع شده به هیات تجدید نظر دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد در طی سالهای ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۲

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 240

This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMMC-19-1_004

تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1400

Abstract:

پیش زمینه: هدف مطالعه حاضر، بررسی شکایات ارجاع شده به هیات تجدیدنظر دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد است. روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، پرونده های ارجاع شده به هیات تجدیدنظر در طی سال های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۲ مورد بررسی قرار گرفتند و داد ه های مورد نظر در چک لیست جمع آوری شدند. یافته ها: در طی این دوره شش ساله، ۱۹۴۳ شکایت به صورت اولیه در دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد ثبت شده است. پس از اعلام رای هیات بدوی، با اعتراض شاکی یا مشتکی عنه یا هردو، ۶۲۸ پرونده به هیات تجدیدنظر ارجاع شد. بیشتر شکایات مطروحه بر علیه متخصصان زنان (۱۶.۱%) و بدنبال آن متخصصان ارتوپدی (۱۳.۱%) و پزشکان عمومی (۱۲.۳%) تنظیم شده بود. بیشترین آرای صادره در هیات بدوی به ترتیب شامل برائت (۴۶.۳%)، بند ج (۲۳.۵%) و بند ب (۱۱.۳%) بود. تجدیدنظرخواه در ۵۲.۶% موارد شاکی، در ۳۹.۳% موارد مشتکی عنه و در ۸% موارد هردو سمت دعوا بود. در بیشتر موارد (۸۳.۴%) رای هیات بدوی تایید شد، در حالیکه در ۱۶.۶% رای بدوی نقض شد. در نتیجه، پس از اعتراض، تعداد آرای برائت صادره ۱۱.۷% افزایش یافت. میانگین مدت زمان سپری شده از لحظه ثبت اولیه شکایت تا صدور رای در هیات بدوی ۱۰۳ ± ۱۴۷ روز و میانگین مدت زمان طی شده از لحظه اعتراض به رای اولیه تا صدور رای در هیات تجدید نظر ۱۱۳ ± ۲۴۸ روز بود. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر مشخص شد که آرای هیات بدوی در حدود یک سوم موارد، مورد اعتراض واقع شده و به هیات تجدیدنظر ارجاع می شوند، اما تنها در حدود یک ششم پرونده های اعتراض شده یا یک هجدهم کل پرونده ها، رای بدوی تغییر می کند. فعالان جامعه پزشکی می بایست با در نظر داشتن اخلاق پزشکی در برخورد با بیماران، رضایت و اعتماد آنها و همراهیانشان را کسب نمایند؛ و با رعایت دقیق پروتکل های درمانی و قانونی در صورت بروز عوارض ناشی از بیماریها و اقدامات پزشکی، از پیامدهای حقوقی و کیفری جلوگیری کنند.

Authors

عباس عظیمی

استاد اپتومتری، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

سید مصطفی منزوی

سازمان نظام پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سید هادی موسوی محمدی

دادسرای انتظامی، معاونت انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد، مشهد، ایران

نگاره یزدانی

کارشناس ارشد اپتومتری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

محمد اسدی

دادسرای انتظامی، معاونت انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد، مشهد، ایران