هیپنوتیزم و مباشرت در جنایات علیه تمامیت جسمانی

هیپنوتیزم یا خوابگری شاخه ای از علم روانشناسی است که فرد در آن به وسیله تلقین شخصی در حالت خاصی از هوشیاری قرار می گیرد . قانونگذار ایران تاثیر هیپنوتیزم را در مسئولیت کیفری به روشنی تعیین نکرده است و تکلیف کسی که برای ارتکاب جرم ، خود را هیپنوتیزم می کند مشخص نیست و نسبت به هیپنوتیزم ارادی و غیر ارادی حکم صریحی وجود ندارد . اما می توان با مقایسه مستی و خواب ، اینگونه بیان کرد که هیپنوتیزم مانع مجازات نیست مگر اینکه ثابت گردد مرتکب حین ارتکاب جرم به طور کلی مسلوب الاختیار بوده و فاقد هرگونه آگاهی و قصد نسبت به عمل خویش باشد و در غیر اینصورت ، اگر شخص هیپنوتیزم شده دارای اراده و قدرت تمیز باشد و در آن زمان مرتکب جرمی گردد ، شخص دارای مسئولیت کیفری است . در مقاله حاضر به این سوالات پاسخ داده شده است که آیا فرد در اثر هیپنوتیزم فاقد هرگونه قصد و اراده است ؟ اگر فرد هیپنوتیزم شده مرتکب جرم شود از حیث مسئولیت کیفری ،مسئول اعمال خویش است یا خیر ؟ در خصوص جنایت وارده از سوی شخصی که هیپنوتیزم شده باید شرایط وقوع جرم را مورد بررسی قرار دهیم اگر شرایط به گونه ای باشد که امکان استناد عمل انجام شده به واسطه اختلال در قوای ذهنی و اراده مرتکب وجود داشته باشد و فرد فاقد هر گونه آگاهی و قصد نسبت به عمل خویش باشد ، می توان گفت از مسئولیت کیفری مبری است و دیه توسط عاقله پرداخت می شود . اما در صورتی که مرتکب با علم به اینکه اگر به خواب مصنوعی فرو برود مرتکب جنایت می شود و این عمل را انجام دهد دارای مسئولیت کیفری است .

Keywords:

هیپنوتیزم , جنایت , مباشرت , قصد و اراده , مسئولیت کیفری