مبادی جرم شناختی پیشگیرانه و مدیریت در جرم در جرایم بانکی در حقوق ایران

امروزه یکی از حوزه های بسیار مهمی که می بایست کارکردهای جرم شناختی پیشگیرانه را در آن مدیریت نمود، حوزه ی بانکهاست که علیرغم وجود سیاستهای تقنینی، اجرایی و قضایی در حقوق ایران، باز هم شاهد ارتکاب جرایم مختلف بانکی همچون اختلاس، ارتشا، پولشویی، تقلب، تبانی و کسب امتیازات خاص به صورت سیستمی از طریق اشخاص حقیقی و حقوقی بانک هستیم. مسئله ای که همواره حقوقدانان و جرم شناسان را به خود جلب کرده آن است که چرا در حقوق ایران با توجه به قوانین مختلفی که تدوین گردیده است نمی توان ضمانت اجرای مناسبی را در این قضیه یافت؟ و چرا هیچ گونه مدیریت پیشگیرانه و جرم شناختی مفیدی که از میزان این نوع جرایم بکاهد در حقوق ایران ارائه نگردیده است؟ به طور کلی در راستای پیشگیری مدیریتی از جرایم بانکی به راهکارهای مختلفی میتوان اشاره داشت که امروزه سرمد این موضوع، مسئولیت اجتماعی بانک ها (CSR) است که به صورت قانونی سه محور خانواده، جامعه و کارکنان بانک در آن نقش دارند که به پیشگیری جامعه مدار و یا وضعی در جرم شناسی نزدیک تر است. اما به نظر می آید این کارکرد پیشگیرانه به خودی خود موثر نخواهد بود و میبایست به دنبال مدیریت در پیشگیری از جرایم بانکی بود تا بتوانیم نتیجه ی مطلوبی را داشته باشیم که این موضوع هدف مقاله ی حاضر را شکل می دهد . بنابراین در مقاله ی حاضر به تبیین مبادی جرم شناختی پیشگیرانه و مدیریت در جرم در جرایم بانکی در حقوق ایران با مطالعه ی کتابخانه ای در راهکارهای متناسب با موضوع خواهیم پرداخت. در نتیجه جرم شناختی پیشگیرانه می تواند با ارائه ی راهکارهای متناسب در مدیریت جرایم بانکی نقش داشته باشد.

Keywords:

جرم , بانک , پیشگیری مدیریتی , پولشویی , مجازات , قلمرو گرایی , انتخاب عقلانی.