اثر ۱۶ هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسه

مقدمه : کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی می تواند با افزایش خطر حوادث قلبی عروق همراه باشد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر ۱۶ هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسه بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۰ زن یائسه با دامنه سنی ۴۵ تا ۵۱ سال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینات هوازی با شدت ۷۰-۶۵% ضربان قلب هدف به مدت ۴۵ دقیقه، سه روز در هفته و برای ۱۶ هفته اجرا شد. نمونه های خون آزمودنی ها پس از ۱۲ تا ۱۴ساعت ناشتایی قبل و بعد از ۱۶ هفته جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تی همبسته برای تعیین تفاوت درون گروهی و آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت های بین گروهی در سطح ۰۵/۰α≤ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد ۱۶ هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی داری در سطوح فعالیت پاراکسوناز-۱ (۰۳۲/۰=p) و HDL (۰۲۰/۰p=) و کاهش معنی داری در کلسترول (۰۰۱/۰p=) و VLDL (۰۲۰/۰p=) شد. سطوح اریل استراز پس از ۱۶ هفته فعالیت هوازی افزایش یافت اما این افزایش معنی دار نبود (۰۸۱/۰p=). همچنین، ۱۶ هفته تمرین هوازی بر مقادیر LDL و تری گلیسرید تاثیر معنی داری نداشت (۰۵/۰p>). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد تمرین منظم و طولانی مدت احتمالا با افزایش فعالیت پاراکسوناز-۱ و آریل استراز موجب بهبود سیستم آنتی اکسیدانی بدن در زنان یائسه می شود. همچنین، این احتمال وجود دارد که اثر فعالیت بدنی بر فعالیت پاراکسوناز-۱ از افزایش تراکم HDL-c در افراد ناشی شود.  

Keywords:

Aerobic Exercise , Paraoxonase-۱ , ARE enzyme , Lipids , Post-Menopause , تمرین هوازی , پاراکسوناز , آریل استراز , نیمرخ لیپیدی , زنان یائسه