نقش میانجی گر عزت نفس در رابطه بین چشم انداز زمان و کیفیت زندگی

چکیدههدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گر عزت نفس در رابطه بین چشم انداز زمان و کیفیت زندگی دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ به تعداد ۳۵۰۰۰ نفر بود. به روش نمونه برداری چندمرحله ای ۲۵۱ نفر از میان دانشجویان رشته برق و کامپیوتر دانشکده فنی و مهندسی و دانشجویان رشته مدیریت و زبان دانشکده علوم انسانی انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل نسخه کوتاه پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی ۱۹۹۶؛ سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (۱۹۹۹) و عزت نفس آیزنک ۱۹۷۶ بود. داده ها از طریق روش الگویابی معادله های ساختاری تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که عزت نفس اثر ابعاد چشم انداز زمان گذشته منفی (۱۸۰/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و چشم انداز زمان حال قضا و قدری (۰۸۸/۰-=β، ۰۴۲/۰=P) بر کیفیت زندگی را به صورت منفی و اثر ابعاد گذشته مثبت چشم انداز زمان (۱۵۶/۰=β، ۰۰۱/۰=P) و آینده چشم انداز زمان (۱۳۴/۰=β، ۰۰۱/۰=P) را بر کیفیت زندگی به صورت مثبت میانجی گری می کند. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود دست­اندرکاران با تدوین برنامه هایی به والدین آموزش دهند که به اولویت بندی فرزندان خود در انتخاب چشم انداز زمان به ویژه چشم اندازهای متعادل تر و همین طور برنامه ریزی ها، هدف بندی ها و عزت نفس آن ها توجه کنند.

Keywords:

چشم انداز , زمان , عزت نفس , کیفیت زندگی