یکی از مهمترین بسترهای ظهور نواوریهای
معماری و سازه، ساختمان ها و مجموعه های عمومی هستند که به صورت مستمر پذیرای جمعیتقابل توجهی از کاربران ه ستند. این د سته از ساختمان ها به دلیل نیاز به انعطاف فضایی جهت در خود گنجاندن انواع ریزفضاها و کاربری ها، وهمچنین به دلیل معیارهای لازم در طراحی فضاهای عمومی (حجم، مساحت، تهویه و ...) نیازمند مساحت های وسیع با دهانه های بزرگ هستندتا اجزا سازه ای در عملکرد فضاها کمترین مداخله ناخواسته را ایجاد کنند. در طول عصر مدرن سامانه های سازه ای گوناگونی برای پوشش سقفاین فضاها توسعه یافته است، از سامانه های تیر و ستونی ویژه گرفته تا سقف های فضاکار و پوسته های مشبک. یکی دیگر از معاصرترین این نوعسازه ها، نوعی سازه با الهام از طبیعت و ساختار درختان موسوم به "سازه درخت سان یا درختی" (Dendriform or Tree structure) هستند.سازه های درخت سان هرچند دارای ریشه های پراکنده تاریخی هستند اما به طور ویژه در عصر مدرنیته توسعه بارزی یافته اند و سپس با ظهورنرم افزارهای رایانشی محاسبه و تحلیل سازه، به یک نوع سامانه استاندارد و قابل اطمینان بدل گشته اند. در پژوهش پیش رو، ضمن بررسیچند نمونه
سازه درختی قرن بیست و یکمی، خصوصیات و رفتارهای این نوع سازه مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته اند.