شیب پخش در غشای نازک (DGT) تکنیکی جدید در اندازه گیری زیست فراهمی عناصر معدنی خاک برای گیاهان

مقدار کل عناصر معدنی در خاک ارتباط بسیار ضعیفی با فراهمی عناصر برای گیاهان دارد. تکنیک DGT (شیب پخش در غشای نازک) اخیرا در پیش­بینی زیست فراهمی عناصر کمیاب و کم مصرف، فسفر و پتاسیم عملکرد خوبی از خود نشان داده است. در این تکنیک، عناصر پس از عبور از لایه هیدروژل در ژل پیوندی تجمع می­یابند. در این مقاله مروری، جزئیات ساخت و استفاده از DGT، شرایطی که در آن همبستگی DGT با پاسخ­های گیاهی قابل توجه است، بحث می­شود. تئوری روش DGT تشریح شده و به برخی نتایج حاصله در مورد عناصر کمیاب، فسفر و پتاسیم اشاره خواهد شد. اگر جریان پخشیدگی عنصر مورد نظر از خاک به ریشه­های گیاهی محدود کننده سرعت جذب باشد، همبستگی قوی بین DGT و جذب گیاهی قابل پیش­بینی است. اگر جذب توسط جریان پخشیدگی محدودکننده نشود، ممکن است شارش DGT و جذب گیاهی همبستگی نشان دهد به شرطی که جذب گیاهی هنوز اشباع نشده باشد. اما رقابت کاتیون­ها ممکن است بر جذب عناصر توسط گیاهان تحت این شرایط تاثیرگذار باشد، در حالی­که بر شارش DGT اثری ندارند. همچنین اگر پخشیدگی محدودکننده نباشد، کمپلکس­های ناپایدار، مشارکتی در جذب عناصر نخواهند داشت اما توسط DGT اندازه­گیری می­شوند. بنابراین اگر جذب گیاهی توسط پخشیدگی محدود نشود، تفسیر همبستگی مشاهده شده با اندازه گیری DGT صحیح نخواهد بود.

Keywords:

زیست فراهمی , شیب پخشیدگی , هیدروژل , شارش