تعیین شیوع و ریسک اختلالات اسکلتی - عضلانی در کارکنان یک واحد صنعتی

چکیده مقدمه: اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه می باشند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-  عضلانی و ارزیابی ریسک ابتلا به این اختلالات در کارکنان یک شرکت نفتی صورت پذیرفت. روش ها: در این مطالعه مقطعی، کلیه ۳۵ نفر از کارکنان واحد آیزوماکس یک شرکت صنعتی شرکت کردند. از پرسشنامه ی نوردیک برای تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-  عضلانی و از روش های RULA و REBA به منظور ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی استفاده شد. نتایج: بیشترین اختلالات موجود در پرسنل واحد آیزوماکس، مربوط به ناحیه کمر (۴/۲۲ درصد) و کمترین اختلالات، مربوط به ناحیه آرنج (۱/۴ درصد) گزارش شد. ارتباط معنی داری بین سن و سابقه کار با شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی وجود داشت(۰۰۱ /۰> (P.  بیشترین و کمترین اختلالات نیز براساس نوع شغل، مربوط به کارمندان عملیات و سرکارگردان می باشد. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش REBA نشان داد ۱۰درصد از پوسچرها دارای ریسک پایین ، ۶۰ درصد دارای ریسک متوسط و ۳۰ درصد از پوسچرها دارای ریسک بالا می باشند. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش RULA نیز نشان داد که ۵۰ درصد پوسچرها دارای سطح ۲(تحقیقات دقیق و بیشتری بر روی پوسچر صورت بگیرد و احتمالا تغییراتی نیز لازم است) و ۵۰ درصد دارای سطح ۳(به زودی تغییرات و اصلاحات و نیز تحقیقات دقیق تر صورت بگیرد) می باشند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که ریسک و شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در جمعیت مورد مطالعه به ویژه در شغل عملیات بالا است و نیاز به مداخله ارگونومیک می باشد.

Keywords:

Posture , Musculoskeletal disorders , Isomax unit , پوسچر , اختلالات اسکلتی- عضلانی , واحد آیزوماکس