بررسی رابطه انگیزش (درونی – بیرونی) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش اموزان شهرستان کرمان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ می باشد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گرداوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه اماری شامل کلیه دانش اموزان ابتدایی شهرستان کرمان در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ است که بر اساس اخرین امار و بررسی ۲۸۴۵۴۸ نفر هستند که براساس جدول مورگان ۵۹ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای می باشد. جهت گرداوری داده ها از پرسشنامه انگیزه پیشرفت (ای سی ام تی) مبتنی بر روش تکمیلی جملات با تجدید نظر دکتر وی.پی. باهارگاوا (۱۹۹۴) ترجمه ابوالفضل کرمی استفاده شد .جهت تعیین روایی پرسشنامه، از روایی محتوایی استفاده شد، همچنین پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب الفای کرونباخ ارزیابی شد یافته ها نشان داد که: ۱) بین انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش اموزان شهرستان کرمان ارتباط معنادار وجود ندارد ۲) مقدار درجه ازادی یا (df) برابر ۵۸ است به علاوه مقدار خطای اماری ۲۰۹۰۶۷۷۱۸۰۰۰ به دست آمد.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , انگیزش تحصیلی , انگیزش درونی , انگیزش بیرونی , دانش اموزان استان کرمان