اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی در سالمندان

سالمندی مرحله ای از تکامل انسان می باشد که در این مرحله باید به توقعات و انتظارات سالمندان برای افزایش سطح سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی و تحمل پریشانی آنان اهمیت داده شود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی مبتنی برپذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی در سالمندان شهر بابل انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است. از نظر شیوه گردآوری داد ه ها در دسته طرح های شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل ۶۰ نفر از سالمندان شهر بابل در شش ماهه اول سال ۱۳۹۷ بود. در ابتدا بر اساس روش نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس ۳۰ نفر انتخاب شدند، آزمودنی ها با گمارش تصادفی در یکی از دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هرگروه ۱۵ نفر). گروه ازمایش در معرض ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) بود. جهت آزمودن فرضیه از آزمون از تحلیل کواریانس و t زوجی استفاده گردید. یافته ها نشان داد درمان گروهی مبتنی برپذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی در سالمندان شهر بابل موثر بود. لذا پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت افزایش تحمل پریشانی در سالمندان استفاده گردد.

Keywords:

درمان مبتنی برپذیرش و تعهد , تحمل پریشانی , سالمندان