مروری بر مفهوم عشق در ابیات غزلیات عاشقانه ی سعدی و تطبیق آن با شخصیت وابسته و مکانسیم های دفاعی در رویکرد روان پویشی

پژوهش حاضر مروری بر مفهوم عشق در ابیات غزلیات عاشقانه ی سعدی و تطبیق آن با ویژگی های شخصیت وابسته از دیدگاه روان پویشی و نیز بررسی مکانیسم های دفاعی غالب در آن می باشد. به دور از هرگونه ملاک ارزش گذاری، یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر شباهت های فکری میان نظریه پردازان روان پویشی خصوصا روابط موضوعی با این شاعر اندیشمند می باشد. شیوه ی گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر کتابخانه ایی و با روش تحلیل تطبیقی صورت پذیرفته است. عشق از دیرباز در میان آدمیان دارای جایگاه ویژه ایی بوده و همچنان می باشد. آنچه باید مد نظر پژوهشگران، والدین و مربیان قرار گیرد اصلاح الگوهای عشق ورزی نام آشنا و آسیبی بسیاری است که بر تکرار و قوت این چرخه می افزاید و نیز ایجاد ارتباطی بهتر و عمیق تر میان سعدی و قشر جوان و جویای عشق می باشد. پیوند میان فرهنگ، هنر و علم، پیوندی ناگسستنی و غیر قابل انکار می باشد. در این راستا زیگموند فروید بارها به این ارتباط اشاره کرده و همواره بر تلاش روانکاوان در جهت تحلیل و تبین مبانی روانکاوی در هنر و ادبیات تاکید داشته است.

Keywords:

عشق , سعدی , زیگموند فروید , روان پویشی