تحلیل مهاجرت و تحرک مکانی به نواحی روستایی استان گیلان

شناسایی روند های موجود در جابجایی و تحرک درون سرزمینی جمعیت باعث می شود تا سیاست گذاریهای جمعیتی بر پایه اطلاعات متقن و مبتنی بر واقعیت های موجود باشد.این مقاله با رویکردی جغرافیایی،ابعاد مهاجرت و تحرک مکانی به نواحی روستایی گیلان را باستناد جمع آوری اطلاعات از کل روستاهای استان بررسی و تحلیل نموده است. بر اساس اطلاعات اخذ شده ۱۸۰۴۶۷ نفر مهاجر در قالب ۶۱۵۹۷خانوار احصاء شده است، که ۷۵ درصد بصورت موقت و در قالب مهاجرتهای معکوس و ۲۵ درصد نیز اسکان دائم در قالب مهاجرین بازگشتی هستند.مقصدجریان معکوس مهاجرت روستاهای جلگه ایی و کوچگاه مهاجرین دائم عمدتا روستاهای کوهستانی استان بوده است. روستاهای شهرستان رشت با ۴/۳۷ درصد، لاهیجان با ۷.۶ درصد ورودسر با ۷ درصد بترتیب بیشترین میزان استقرار در روستاها را تجربه کرده اند. استان تهران با ۴۷ درصد واستانهای اصفهان با ۸/۱۲ درصد،اردبیل با ۹/۹ درصد و البرز با ۹/۵ درصد مهمترین استانهای مهاجرفرست به روستاهای استان محسوب می شوند.یافته های این پژوهش نشان داد که این حرکت جمعیتی تابعی از جریان مدرنیزاسیون،نابسامانیهای زندگی در شهرهای پرجمعیت،مخاطرات اقلیمی و کمبود آب در استانهای مرکزی و جنوبی،رونق گردشگری و گذران اوقات فراغت و بالاخره فراغت از کار و بازنشستگی می باشد.

Keywords:

کلمات کلیدی:مهاجرت , تحرک مکانی , مهاجرت به روستا , مهاجرت معکوس و بازگشتی , استان گیلان