بررسی مقایسه ای انگاره مکاشفه در عرفان روزبهان بقلی و هیلدگارد بینگنی

مکاشفه از منظر برون دینی یعنی آشکارگی امر مقدس بر مبنای فیض الهی بر انسان که بروندادش تجربه عرفانی، وحدت، معرفت و حیاتی نو و دیگر است. بر این اساس، پدیدار مکاشفه را می­توان در سه ضلع؛ یعنی تجلی امر مقدس، انسان و نقش مکاشفه بررسی کرد. از آنجا که بنیاد نوشته­ های روزبهان بقلی و هیلدگارد بینگنی بر شالوده تجربیات مکاشفه ­ای استوار شده، نگارنده در پی آن است که انگاره مکاشفه را برمبنای سه ضلع مکاشفه در میان یافته­ های عرفانی این دو عارف واکاوی کند. روش مقایسه­ ای به­ کاررفته در این پژوهش به جای بهره ­بردن از قالبی به نام تشابه و تفاوت (ذات­گرایی و ساختارگرایی)، این است که ابتدا مشخصه ­های اصلی هر  ضلع را بررسی می کند، سپس مانند دو آیینه آنها را روبه­روی هم قرار می دهد. یافته­های ما نشان می ­دهد که روزبهان طالب تجربه ­ای وجودی از خداست و در مکاشفه با خدا مشارکت می ­جوید؛ درحالی که هیلدگارد در مکاشفه، به سر الهی معرفت می یابد و به­ عنوان نفر سوم آن را برای جامعه مسیحی روایت می­ کند.

Keywords:

روزبهان بقلی , هیلدگارد بینگنی , مکاشفه , عرفان مقایسه ای