اثرات محدودیت منابع آبی بر برنامه ریزی گسترش ظرفیت تولید برق: کاربرد الگوی چند هدفه تحت شرایط نااطمینانی

هدف مطالعه حاضر، برنامه ریزی گسترش ظرفیت تولید برق با تامین همزمان اهداف اقتصادی و زیست محیطی تحت نا اطمینانی جهت تامین تقاضای برق است. نا اطمینانی­ تقاضا و ضریب ظرفیت تولیدی برق (نا اطمینانی­ عرضه) به صورت یک مجموعه فازی بیان شد. همچنین، اثرات محدودیت منابع آبی بر برنامه گسترش ظرفیت تولید بررسی گردید. الگوی غیرخطی چند هدفه فازی برای یک نمونه واقعی سیستم برنامه ریزی گسترش ظرفیت تولید برق استان کرمان برای یک دوره ۱۲ ساله با و بدون محدودیت منابع آبی به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که محدودیت منابع آبی باعث تغییر برنامه گسترش ظرفیت استان خواهد شد. با در نظر گرفتن محدودیت منابع آبی، ظرفیت نیروگاه­های بادی، گاز-چرخه ترکیبی و فتوولتائیک در طول افق برنامه ریزی به ترتیب ۱۰۰۰، ۹۵۰/۹۲۴ و ۵۰۰ مگاوات افزایش خواهد یافت. این در حالی است که نتایج الگو بدون محدودیت منابع آبی نشان داد که در طول افق برنامه ریزی ظرفیت نیروگاه­های بادی، آبی و زغال سنگ به ترتیب ۱۰۰۰، ۱۳۰/۹۸۳ و ۷۲۰/۱۶۳ مگاوات افزایش می یابد. بنابراین برای مناطقی که در شرایط بحرانی منابع آب قرار دارند، تولید کمتر برق با سوخت زغال سنگ و آبی پیشنهاد می شود. تفاوت در نتایج، اهمیت تحلیل یکپارچه و جامع برنامه ریزی گسترش ظرفیت تولید برق را نمایان می سازد.

Keywords:

برنامه ریزی گسترش ظرفیت تولید برق , الگوی غیرخطی چند هدفه فازی , محدودیت منابع آبی