بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی با توانمندسازی کارکنان شهرداری منطقه ۵ تهران

در جوامع امروزی، توسعه قابلیت یادگیری سازمانی، سازمان ها را برای کار کردن در دنیای واقعی کسب و کار با توجه به تغییر پارادایم مدیریت آماده می سازد و قابلیت خود تنظیمی و خود تطبیقی آنها را افزایش داده و دستیابی به معیارهای کارآمدی سازمانی را در جهت بقا و پایداری در موقعیت رقابتی مقدور می سازد. از سوی دیگر چالش های محیطی عصر حاضر از نظر پیشرفت سریع فن آوری، افزایش انتظارات مشتریان و ضرورت انعطاف پذیری، سازمان ها را به جستجوی راهی برای تداوم بقای خود وادار کرده است. همچنین امروزه نیروی انسانی به عنوان یک دارایی بارزش ومحوری برا ی سازمان ها شناخته می شود .سازمان ها به منظور کسب سطح بالاتری از عملکرد و موفقیت، همواره بهره گیری حداکثری از این دارایی ارزشمند سازمانی را مدنظر دارند؛ ازاین رو به دنبال توانمندسازی نیروی انسانی خود به عنوان یک اصل مهم برا ی بقا و رقابت در عرصه متغیر کس ب وکار کنونی هستن د .از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی روانشناختی کارکنان شهرداری منطقه ۵ تهران صورت پذیرفته است. جامعه آماری پژوهش نیز، کلیه ی کارکنان سازمان شهرداری می باشد که تعداد ۱۶۹ نفر از آنها به طور تصادفی،نمونه ی آماری را شکل می دهند. متغیر مستقل در این پژوهش یادگیری سازمانی و متغیر وابسته توانمندسازی کارکنان می باشد. برای گردآوری داده ها نیز از آزمون سنجش یادگیری سازمانی نیفه( ۲۰۰۱ ) و توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر ( ۱۹۹۵) و میشرا ( ۱۹۹۴ ) در میان تعداد ۱۶۹ نفر از کارکنان شهرداری منطقه ۵ تهران استفاده گردیده است.نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین یادگیری سازمانی و مولفه های توانمندسازی روانشناختی ارتباط مثبت و معنی داری r=۰/۴۸۹,P>۰/۰۰۱ وجود دارد، که بیشترین ارتباط با مولفه های شایستگی و معنی دار بودن شغل و کمترین ارتباط با تاثیرگذاری و احساس اعتماد شناسایی شد

Keywords:

یادگیری سازمانی , توانمندسازی روانشناختی , سازمان یادگیرنده