چالش انتقال فرم و محتوا در ترجمه ادبیات غنایی با استناد به ترجمه یک غزل حافظ از فریدریش روکرت

وقتی در ترجمه ادبیات غنایی از دغدغه انتقال فرم و محتوا سخن به میان می آید، در وهله نخست این سوال مطرح می شود که چه ظرفیت ها و توانمندی هایی در زبان مقصد برای انتقال این مهم نهفته است؟ آنچه راه فریدریش روکرت را برای انتقال فرم و محتوای غزلیات حافظ (حداقل به صورت نسبی) فراهم کرد، این است که او قبل از اقدام به ترجمه، برخی از مجموعه اشعار خود را به سبک فرم شعری غزل سروده و با وارد کردن آن به زبان آلمانی، ظرفیت و توانمندی لازم را به ادبیات آلمان بخشیده بود. تثبیت فرم غزل در زبان آلمانی، این توانایی را به او داد که همزمان به عنوان مترجم و ادیب (شاعر) در ترجمه های خود به توفیق نسبی در انتقال فرم و محتوای شعر زبان مبدا دست یافته و تفکر نوینی از چگونگی انتقال فرم از زبان مبدا به مقصد به یادگار نهد. این تفکر نقش مهمی در تحقق شعار او "شعر جهانی آشتی جهانی است" داشته و در راستای ایده ادبیات جهانی قرار داشت.

Keywords:

: مطالعات ترجمه , غزل , ادبیات جهانی , فرم , محتوا , ادیب , بومی سازی