پاسخ شاخص های ساختاری و عملکردی قلب کودکان به دوازده هفته فعالیت ورزشی هوازی

هدف:تاثیرات مطلوب ورزش بر سلامت قلب و عروق کودکان به دلیل داشتن فیزیولوژی متفاوت نسبت به سایر رده های سنی به خوبی روشن نشده است. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر پاسخ شاخص های ساختاری و عملکردی قلب کودکان به ۱۲ هفته تمرینات هوازی شدت متوسط بود. روش ها:۲۰ کودک سالم (بدون سابقه تمرینی منظم) با میانگین سنی ۱۰ تا ۱۲ سال به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۰=n) و ورزش (۱۰=n) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. گروه ورزش تمرین هوازی را با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره به مدت ۱۲ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۲۵ تا ۳۵ دقیقه انجام دادند. شاخص های ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پایان ۱۲ هفته تمرین ورزشی اندازه گیری شد.  داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل تجزیه وتحلیل شد (۰۵/۰>p). نتایج: قطر پایان دیاستولی بطن چپ، توده بطن چپ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ و اوج اکسیژن پس از ۱۲ هفته تمرین هوازی در گروه ورزش در مقایسه با شرایط پایه و گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت (۰۵/۰>P) و ضربان قلب استراحت کاهش معناداری را نشان داد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری:نتایج نشان داد که متعاقب ۱۲ هفته تمرین هوازی شدت متوسط برخی شاخص های ساختاری و عملکردی قلب کودکان بهبود می یابد، به گونه ای که این تغییرات می تواند نقش موثری در تقویت دستگاه قلبی عروقی کودکان داشته باشد.

Keywords:

تغییرات بطنی , سازگاری های مورفولوژیکی , ضربان قلب , فعالیت ورزشی