تاثیر یک دوره کوتاه مدت مکمل دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره کوتاه مدت مکمل دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان بود. روش ها: ۳۶ کشتی گیر نوجوان داوطلب (سن ۸/۰ ±۱۸/۱۶ سال، قد ۷/۵±۵/۱۷۱ سانتی متر، وزن ۳۶/۶±۲/۶۴ کیلوگرم، شاخص توده بدنی ۷۵/۱±۶/۲۱ (کیلوگرم بر متر مربع)، توده چربی ۸۲/۱±۹/۸ درصد) به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (ویتامین  D) و کنترل (دارونما) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی روزانه ۲۰۰۰ واحد ویتامین D و گروه کنترل همین مقدار دارونما را به مدت ۱۴ روز دریافت کردند و در طول این مدت همزمان تمرینات کشتی (۵ جلسه در هفته) را نیز انجام می دادند. به منظور بررسی متغیرهای تحقیق، سطح سرمی ۲۵-هیدروکسی ویتامین D، حجم های ریوی با استفاده از آزمون اسپیرومتری و عوامل آمادگی جسمانی در دو نوبت قبل و بعد از مکمل دهی اندازه گیری شد. داده های آماری با روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که سطح ویتامین D (۲۳ درصد) و شاخص های FVC (۲۰ درصد)، FEV۱(۱۷ درصد)، MVV (۱۲ درصد) ،FEV۱/FVC (۱۱ درصد)، FEF۲۵/۷۵(۱۳ درصد) پس از دوره مکمل دهی در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما به طور معنا داری بیشتر بود (۰۵/۰ >P). اما بین شاخص های PEF، FEF۲۵، FEF۷۵، FEF۵۰ و عوامل آمادگی جسمانی (آزمون شاتل ران، ۵۰ متر سرعت، پرش سارجنت، شنا سوئدی، بارفیکس و دراز و نشست) گروه ویتامین D و دارونما تفاوت معنا داری مشاهده نشد (۰۵/۰< P). نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد مکمل دهی ویتامین D احتمالا از طریق تاثیر بر قدرت عضلات تنفسی و کاهش مقاومت راه های هوایی موجب بهبود شاخص های حجم های ریوی در کشتی گیران نوجوان می شود، اما تاثیری بر عوامل آمادگی جسمانی ندارد.

Keywords:

اسپیرومتری , تمرینات کشتی , عضلات تنفسی