بررسی تاثیر چهار هفته بارگیری با روغن ماهی بر پاسخ التهابی و تغییرات سطوح نیتریک اکساید و ذرات رادیکالی آزاد پلاسمایی در پاسخ به فعالیت وامانده ساز

روغن ماهی به عنوان عاملی ضد التهابی است که تحقیقات مختلف حاکی از نقش موثر آن بر کاهش التهاب و بهبود عملکرد بوده اند اما با این حال نقش آن بر خستگی محیطی و میانجی­های دخیل در آن هنوز مشخص نیست. لذا تحقیق حاضر با هدف سنجش نقش روغن ماهی بر التهاب و میانجی­های دخیل در خستگی محیطی شامل نیتریک اکساید و ذرات رادیکالی آزاد انجام پذیرفت. بدین منظور ۲۰ آزمودنی سالم (سن: ۶۴/۲ ± ۹۰/۲۶ سال، وزن ۴۲/۱۰±۳۳/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی ۴۶/۵±۴/۱۸ درصد) به صورت نمونه در دسترس انتخاب گردیده و به طور تصادفی در دو گروه روغن ذرت و روغن ماهی قرار گرفتند و به مدت چهار هفته مقادیر ۶ گرم مکمل را همراه با وعده­های غذایی خود دریافت نمودند. قبل و بعد از چهار هفته مکمل دهی، آزمودنی­ها آزمون بروس تعدیل شده را تا واماندگی انجام دادند و پیش، بلافاصله بعد و ۲۰-دقیقه بعد از پایان آزمون نمونه خونی از ورید بازویی آزمودنی­ها گرفته شد. اندازه گیری سطوح پلاسمایی فاکتور کشنده توموری (TNF-α)، نیتریک اکساید (NO) و ذرات رادیکالی آزاد (ROS) با استفاده از روش الایزا انجام پذیرفت. برای تحلیل آماری داده ها نیز از نرم افزار آماری SPSS ۱۹ استفاده گردید و سطح معناداری معادل ۰۵/۰p < در نظر گرفته شد.  نتایج تحقیق حاضر در رابطه با سطوح پایه حاکی از کاهش معنادار TNF-α و افزایش NO در پاسخ به چهار هفته مکمل دهی بود (۰۵/۰p <). از سوی دیگر تفاوت معناداری میان دو گروه در تغییرات NO پس از فعالیت (۰۳۴/۰P=، ۶۴/۵F=) و ریکاوری (۰۱۱/۰P=، ۸۳/۸F=) و TNF-α پس از ریکاوری (۰۱۵/۰P=، ۳۸/۷F=) مشاهده گردید. نتایج این تحقیق حاکی از تاثیر مکمل دهی بر کاهش سطح پایه التهاب بوده و لذا به نظر می­رسد که این عامل منجر به افزایش سطح پایه NO شده است و لذا از این طریق خستگی در آزمودنی­ها کاهش نشان داده است. ضمن آنکه میزان افزایش در NO هم پس از فعالیت کاهش داشته است که احتمالا به دلیل کاهش فشار ناشی از فعالیت بر آزمودنی­ها بوده است.

Keywords:

خستگی محیطی , عامل نکروز توموری آلفا , گونههای واکنشی اکسیژن , نیتریک اکساید