تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطح پلاسمایی سلکتین- ای و شاخصهای گلبول سفید در بیماران قلبی - عروقی

چکیده  هدف: شاخص های التهابی پیشگویی کننده بیماری­های قلبی عروقی نسبت به پروفایل­های لیپیدی در تشخیص این بیماری­ها از دقت بالایی برخوردار هستند. ارائه الگوی تمرینی مناسب جهت کاهش سطح عوامل التهابی در این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطح پلاسمایی سلکتین- ای و شاخصهای گلبول سفید در بیماران قلبی عروقی بود.روش­ شناسی: از بیمارانی که به صورت داوطلبانه برای بازتوانی به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران مراجعه کردند، تعداد ۲۰ بیمار قلبی عروقی مرد (۵۰ تا ۷۰ سال) انتخاب شدند و به دو گروه (۱۰n=) تمرین و کنترل تقسیم شدند. بعد از اندازه گیری اوج اکسیژن مصرفی، گروه تمرین به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه فعالیت تناوبی شامل ۸ تکرار ۴ دقیقه­ای (۲ دقیقه فعالیت و ۲ دقیقه استراحت فعال) اجرا کردند. در حالی که گروه کنترل فعالیت منظمی نداشتند. قبل از شروع و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در شرایط ناشتایی خون گیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون T مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰ p < استفاده شد.  یافته ها: تجزیه و تحلیل داده­ها کاهش معناداری را در سلکتین- ای (۰۱/۰P=) و لنفوسیت ها (۰۱/۰P=) نشان داد. اما در پاسخ نوتروفیل ها، مونوسیت­ها و ائوزینوفیل­ها بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰سلکتین- ای در بیماران عروق کرونری ­گردید. احتمالا بخشی از تاثیرات مفید تمرینات تناوبی با شدت در بیماران قلبی عروقی بالا ناشی از سازگاری بدن و در نتیجه کاهش سطح عوامل التهابی و سایتوکاین­هایی باشد که بیشتر از لکوسیت­ها منشا می­گیرند.  

Keywords:

بازتوانی قلبی , تمرین تناوبی با شدت بالا , سلکتین- ای , گلبول سفید