تاثیر چهار هفته تمرین هوازی و بی تمرینی متعاقب آن بر توجه ممتد و عامل رشد عصبی مشتق از مغز دانشجویان دختر کم تحرک

تحقیقات نشان  می دهندکه فعالیت ورزشی بر برخی از جنبه های شناخت، تاثیر مثبت دارد. عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز(BDNF) ازجمله شاخص های موثر در بیان عملکرد شناختی می باشد که به تازگی در تحقیقات حوزه سلامت بررسی شده است. اطلاعات چندانی در مورد چگونگی تاثیر همزمان برنامه تمرینی و همچنین دوره های بی تمرینی، بر توجه و BDNF  موجود نیست؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر  تمرینات هوازی بر توجه ممتد و سازوکار  احتمالی این اثر در دختران کم تحرک بود. بدین منظور ۱۲ دانشجوی دختر کم تحرک ( با میانگین سنی ۹۲/۱±۹۰ /۲۳)، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آن ها تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین هوازی شروع کرده و به مدت ۴هفته ادامه دادند. در سه مرحله پیش آزمون، پایان ۴هفته تمرین و پس از ۴هفته بی تمرینی، آزمون PASAT و نمونه گیری خونی انجام شد. تجزیه وتحلیل داده ها با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. تمرین به پیشرفت معنادار  توجه ممتد منجر شد (۰۵/۰>P).  هم چنین سطح BDNF سرم در اثر تمرین به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰>P) که پس از ۴ هفته بی تمرینی، سطوح هر دو متغیر به مقادیر اولیه خود بازگشتند. همچنین همبستگی بین تغییرات آزمون توجه ممتد و بیان BDNF معنی دار نبود (۸۵/۰=p). نتایج نشان داد فعالیت ورزشی می تواند به بهبود توجه ممتد منجر شود که با سازگاری در سطوح BDNF سرمی همراه است؛ ولی این سازگاری ها در دوره بی تمرینی از بین  می روند.

Keywords:

BDNF , توجه ممتد , تمرین هوازی , بی تمرینی , کم تحرک