اثرات حاد نیرومندسازی پس فعالی (PAP) بر عملکرد بی هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن

هدف: هدف این مطالعه، تعیین اثرات حاد پروتکل­های متفاوت­گرم کردن  PAPبر عملکرد بی­هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن بود.روش­شناسی: به این منظور ۱۰ نفر ووشوکار زن نخبه (با میانگین سن ۳۱/۳±۹/۱۹سال، قد ۷/۳±۱۶۰ سانتی­متر، وزن ۱۸/۵±۶۸/۵۴ کیلوگرم، توده چربی۳۷/۳ ±۳/۱۳ درصد، BMI۴۶/۱±۱۹/۲۱)،در پژوهش حاضر شرکت کردند و به طور تصادفی و در سه روز نامتوالی، یکی از سه پروتکل گرم­کردن الف- گرم­کردن تخصصی ووشوکاران (ویژه)؛ ب- ۲ ست ۴ تکراری اسکوات از پشت با ۷۰ درصد۱RM(قدرتی) و  ج- دو سرعت ۳۶ متر (۴۰ یارد) را با مقاومت ۰، ۱۰، ۲۰و ۳۰ درصد وزن بدن (سرعتی) اجرا کردند. ۵ دقیقه پس از انجام هر پروتکل، آزمون رست اجرا شد.. ضربان قلب (به مدت ۱۰ ثانیه) و لاکتات خون (از طریق لاکتومتر) قبل و بلافاصله پس از گرم­کردن، قبل وبلافاصله پس از آزمونRAST ثبت شد. برای تحلیل داده­ها از روش آماری اندازه­گیری­های مکرر و آزمون تعقیبی LSD  به منظور ارزیابی تغییرات درون گروهی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد بین ۴ زمان­ اندازه­گیری لاکتات از پیش از گرم کردن تا پس از آزمونRAST تفاوت­ معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰≥P) اما، در هر زمان اندازه­گیری شده میزان لاکتات بین سه پروتکل تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰≥P).بین توان کمینه در پروتکل ویژه و قدرتی(۰۰۲/۰=P) همچنین، بین شاخص خستگی در پروتکل قدرتی و سرعتی (۰۲۴/۰=P) تفاوت معناداری وجود دارد که این تفاوت در هر دو، به سود پروتکل قدرتی بود. اما، بین سه شیوه گرم­کردن در توان بی­هوازی بیشینه و میانگین توان بی­هوازی تفاوت معنا­داری وجود نداشت(۰۵/۰≥P).بحث و نتیجه­گیری: با توجه به آن­چه در این پژوهش به دست آمد، به نظر می­رسد نوع تمرین اندازه­ی اثر PAP را تعیین می­کند و اثرات PAP ظاهرا در تالوکاران که بیشتر در سیستم گلیکولیتیکی فعالیت دارند، مشاهده نشد؛ احتمالا، ورزشکاران سرعتی و یا توانی- انفجاری به میزان بیشتری از این پدیده بهره­مند شوند.