تاثیر هشت هفته تمرین عضالت تنفسی با دو پروتکل متفاوت بر فاکتورهای عملکردی و ریوی بازیکنان فوتبال

هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین عضالت تنفسی با دو پروتکل متفاوت بر فاکتورهای ریوی و عملکردی بازیکنان فوتبال است. روشها: سی فوتبالیست آماده و جوان )۱۶ تا ۱۹ ساله( به ۳ گروه تجربی A ،تجربی B و کنترل تقسیم شدند. هر ۳ گروه تمرین عادی فوتبال ۵ روز در هفته خود را داشتند. همه گروهها ۵ بار در هفته و ۲ بار در روز به تمرین عضالت تنفسی پرداختند. در هر جلسه تمرین عضالت تنفسی گروه تجربی A تعداد ۳۰ نفس را در ۵۵ درصد دم بیشینه )MIP ،)تجربی B تعداد ۵۰ نفس را در ۴۰ درصد MIP و گروه کنترل تعداد ۳۰ نفس را در ۱۵ درصد MIP انجام دادند. آزمونهای MIP ،اسپیرومتری، یویو سطح یک، آزمون واماندهساز تناوبی استقامتی )RHIET )و آزمون رست قبل و بعد از هشت هفته تمرین عضالت تنفسی انجام شد. برای تحلیلدادهها از آنوای یکطرفه استفاده شد. نتایج: در این پژوهش نشان داده شد که هشت هفته تمرین عضالت تنفسی MIP ،مسافت دویدن را افزایش و سطح الکتات خون، میزان درک فشار، درک تنگی نفس و شاخص خستگی دوی سرعت مکرر را در گروه های تجربی A و B در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد )۰۵/۰ P .) نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد تمرین عضالت تنفسی تاثیر مثبتی بر عملکردبدنی بازیکنان فوتبال دارد و میتواند بخشی از برنامه بدنسازی پیشفصل فوتبال باشد.

Keywords:

مسافت دویدن , الکتات , اکسیژن بیشینه مصرفی