ارتباطات زناشویی،تعهد و استیگمای ناباروری در زنان حامله با و بدون سابقه سقط مکرر: یک مطالعه پس رویدادی

زمینه و هدف: سقطجنین یکی از بحرانهای پیچیده زندگی زوجین است که منجر به فشارهای عمیق عاطفی و روانی بر روی زوجین میشود. افزایش میزان طلاق در جامعه، ضرورت بررسی عوامل موثر بر ارتباطات زناشویی و تعهد و کاهش انگ ناشی از آن را ایجاب می نماید. لذا پژوهش حاضر به منظور مقایسه ارتباطات زناشویی، تعهد و استیگمای ناباروری در زنان حامله با و بدون سابقه ی سقط مکرر در شهر زنجان انجام شد.روش تحقیق: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری کلیه زنان باردار با سابقه حداقل یکبار سقط و زنان حامله عادی مراجعه کننده به مراکز درمان خصوصی و مطب های متخصصین زنان، زایمان و مامایی شهر زنجان در سال ۱۳۹۹ بودند که از بین آنها ۱۸۰ نفر ۹۰) زن باردار با سابقه سقط و ۹۰ زن باردار بدون سابقه سقط) به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریج (۱۹۸۹)، سخت رویی کوباسا (۲۰۰۸) و انگ ناباروری فیو و همکاران (۲۰۱۴) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون من ویتنی در نرم افزار SPSSنسخه ۲۵ استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد ارتباطات زناشویی در بین دوگروه اختلاف معنا داری داشت (P<۰/۰۵) و درگروه زنان حامله زنان حامله بدون سقط مکرر وضیعت بهتری داشت . تعهد در بین گروه ها تفاوت معناداری داشت (P<۰/۰۱) و در زنان حامله با سابقه سقط بالاتر از زنان حامله بدون سقط بود .استیگمای ناباروی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت . (P>۰/۰۵)نتیجه گیری: سقط در زنان باردار می تواند ارتباطات مطلوب زناشویی را کاهش دهد . همچنین تعهد می تواند تا حدودی از تبعات ناشی از سقط را در زنان کاهش دهد.

Keywords:

ارتباطات زناشویی , تعهد , استگمای ناباروی , سقط