بررسی تطبیقی شخصیت پردازی در رمان های شراب خام از اسماعیل فصیح و حق السکوت از ریموند چندلر

شخصیت پردازی یکی از هنرهای مهم در داستان نویسی به حساب می آید. به اشخاص ساخته شده داستان و نمایشنامه شخصیت گفته می شود. ابتدا نویسنده شخصیت داستانش را معرفی کرده؛ بعد رفتار آنها را توصیف می کند؛ سپس فکر و اندیشه آنها را ارائه و در آخر این شخصیت ها را به گفت و گو وا میدارد. به تطبیق دو رمان پلیسی شراب خام و حق السکوت می پردازیم و بعد از تعریفات کلی و بررسی عنصر شخصیت، شاهد مثال هایی را از متن استخراج کرده و آنها را تحلیل می کنیم. هنر شخصیت پردازی در هر دو اثر داستانی با وجود وجه شباهت، تفاوت هایی نیز داشته است. شخصیت های داستانی هر دو نویسنده، عموما شخصیت های واقعی و از انسانها انتخاب شده اند. نویسندگان هر دو رمان، یک شخصیت اصلی و چندین شخصیت فرعی را وارد عمل کرده اند. شخصیت های رمان فصیح ساده ولی شخصیت های رمان چندلر پیچیده هستند. در این مقاله با روش تحلیلی - توصیفی به بررسی زوایای عنصر شخصیت می پردازیم.

Keywords:

رمان , شخصیت پردازی , شراب خام , اسماعیل فصیح , حق السکوت , ریموند چندلر