بررسی پتانسیل های اثرگذار در گردشگری و توسعه پایدار اکوتوریسمی

در تفکر سیستمی، بیابان نه تنها به دلیل وجود گونه هایی منحصربه فرد و توان اکولوژیکی ویژه نعمتی الهی به شمار میرود، بلکه قابلیتها و ارزشهای اقتصادی اجتماعی آن، توان بالایی را برای این بوم زیست رقم زده است. اکوتوریسم یا طبیعت کردی نیز به عنوان یکی از انشعابات توریسم در کشور های که دارای جاذبه طبیعی هستند،به دلیل تولید ثروت زیاد از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد.اهمیت این صنعت توریسم، در توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط های طبیعی کشورها می باشد. مناطق بیابانی کشورمان ایران به دلیل تنوع فراوان در جاذبه های جغرافیایی و فرهنگی مانند انواع کویرها،گونه های منحصر به فرد جانوری و گیاهی،دشت ها و صحراها،تپه های ماسه ای و تقابل دشت و کوهستان و نیز آثار باستانی،تاریخی،مذهبی و فرهنگی دارای پتانسیل های بالقوه برای توسعه اکوتوریسم می باشد.چنین به نظر می رسد که یکی از بهترین روش های بهره برداری پایدار اکوسیستم های بیابانی ایران، توسعه اکوتوریسم در این مناطق می باشد .. اکوتوریسم راهی برای حفظ چشم اندازها و حفاظت از غنای زیستی و ذخایر طبیعی چنین مناطقی است. با گسترش و توسعه اکوتوریسم، امکان ایجاد کاربریهای اقتصادی میسر و اعتبار برای حفظ پایداری زیست گاه ها تامین خواهد شد. کشور ایران با داشتن اکوسیستم های مختلف، از پتانسیل بالایی در توسعه اکوتوریسم برخوردار است. تفاوت های آب وهوایی در ترکیب با چشم اندازها و اکوسیستم های طبیعی، مناظر طبیعی منحصربه فردی را رقم زده که بر غنای گونه ای و تنوع زیستی آن افزوده است. با وجود این به طور شایسته از این توان طبیعی استفاده نشده است.

Keywords:

اکوتوریسم , بیابان , طبیعت گردی , توسعه پایدار