طراحی فضاهای اقامتی مناسب خانه سالمندان برای ارتقا سطح کیفیت زندگی

سالمندان با محدودیتهای جسمی که دارند، محیط فیزیکی آنها باید به گونه ای متفاوت باشد که نیازهای آنها را برآورده کند. توجه به مسائل و نیازهای آنان یک ضرورت اجتماعی در جهت ارتقای کیفیت زندگی و بالا بردن رضایت از زندگی آنان می باشد، سالمندان نیازمند این هستند که هم در جمع باشند، زمانی نیز برای خود در خلوت باشند و استراحت کنند. بنابراین یک سرای سالمندان برای افراد سالمند صرفا یک مکان برای نگهداری و فقط زنده ماندن نیست، بلکه باید محیطی باشد برای ایجاد یک فضای لایق و زنده. بدین منظور با طراحی و رعایت اصول سبز و تعامل حداکثری سالمندان با طبیعت از جمله مواردی است که برسلامت روحی و جسمی آنان تاثیر مستقیم دارد. فضاهایی که سالمندان در آنجا اقامت دارند فضایی نامناسب با سرانه محدود و شلوغ است. به سالمندان اجازه دور هم بودن برای انجام فعالیتهایی که منجر به شادی می شوند داده نشده، سالمندان با احساس تعلق که به زندگی خود و ترس از طرد شدن از سمت خانواده از مراکز سالمندان گریزانند. سالمندان در محیطی که در آن زندگی می کنند،رضایت کافی را ندارند و رضایت از زندگی پایینی را دارند بنابراین، هدف پژوهش توجه به نیازهای سالمندان از طریق افزایش رضایت از زندگی که ارتباط با حس دلبستگی دارد.. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی - توصیفی می باشد. نتایج حاصل حکایت از این موضوع دارد که خانه های سالمندان به دلایل عدیده ای از هدف خود که ارتقا کیفیت زندگی برای ایجاد حس امید بخشی به سالمندان بوده دور مانده است.

Keywords:

سالمندان , سلامت سالمندان , کیفیت فضایی , طبیعت , خانه سالمندان