اثربخشی برنامه توانمندسازی روانی اجتماعی بر کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش عزتنفس در نوجوانان در معرض خطر

شیوع رفتارهای پرخطر و ارتباط آن با عزتنفس در جهان و بخصوص در میان نوجوانان در معرضخطر در حال گسترش است. به همین منظور هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامهتوانمندسازی روانی- اجتماعی بر کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش عزتنفس در نوجوانان درمعرض خطر بود. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترلبود. نمونه ی موردنظر در این پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان بود که با استفاده از روش نمونه گیریتصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش (n=۱۵) و کنترل (n=۱۵) جایگزین شدند. گروه آزمایش در جلسات آموزشی برنامه توانمندسازی روانی- اجتماعی شرکتکردند ولی گروه کنترل این جلسات آموزشی را نگذراندند. آموزش به صورت گروهی در ۱۱ جلسه(هفته ای دو جلسه ۹۰ دقیقه ای) بر روی گروه آزمایش انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامهرفتارهای پرخطر و پرسشنامه عزت نفس گردآوری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روشهایآماری توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین فراوانیخشونت، مصرف یک ماه گذشته سیگار و قلیان، تمایل به مصرف یک ماه گذشته مواد مخدر وعزت نفس قبل و بعد از آموزش برنامه توانمندسازی روانی-اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد(P>۰/۰۰۱)و اما تفاوت معناداری در رفتارهای جنسی و مصرف یک ماه گذشته الکل مشاهده نشد (P<۰/۰۰۱).

Keywords:

اثربخشی برنامه توانمندسازی , رفتارهای پرخطر , عزت نفس , نوجوانان