ارائه الگوی توسعه بافت های با ارزش روستایی جهت توسعه گردشگری روستایی دهستان سه

با حفاظت، باززنده سازی و استقرار حیات در بافت های باارزش روستایی امکان بازشناسی فرهنگ های بومی ومحلی میسر می شود و از این راه انتقال تجارب فرهنگی تحقق می یابد. هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی بهینهبرنامه ریزی توسعه بافت های با ارزش روستایی جهت توسعه گردشگری با تاکید بر گردشگری روستایی دهستانسه شهرستان شاهین شهر و میمه است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش ۳۲ نفر از کارشناسان دارای تخصص مرتبط و نمونه آماری برابر با کل جامعه آماریاست. ابزار گردآوری داده پرسشنامه ای دو قسمتی شامل ۳۶ گویه در قسمت بافت با ارزش و ۲۸ گویه در قسمتتوسعه گردشگری روستایی است. داده های پژوهش از طریق مدلسازی معادلات ساختاری و آزمون تحلیلعاملی تاییدی در نرم افزارهای spss۲۲ و Smart PLS مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد کهبه طور کلی برنامه ریزی توسعه بافت های با ارزش روستایی بر توسعه گردشگری تاثیر مثبت دارد. در این میانشاخص های اقتصادی، اجتماعی، و کالبدی بر توسعه گردشگری اثرگذار است. علاوه بر این، شاخص کالبدیبیشترین تاثیر و شاخص اجتماعی کمترین تاثیر را بر توسعه گردشگری داشته است.

Keywords:

الگوی بهینه , بافت های با ارزش , روستا , توسعه گردشگری , دهستان سه