بررسی پتانسیل های توسعه گردشگری فرهنگی مرزی در استان گیلان (مطالعه موردی: بندر مرزی آستارا)

یکی از عرصه های نوین در مطالعات حوزه برنامه ریزی طرح های توسعه در ایران، مناطق مرزی میباشند. هرچند از گذشتهتاکنون ابعاد گوناگون مسائل و مشکلات مربوط به این مناطق به طور پراکنده مورد مطالعه قرار گرفته است، اما آمایش اینمناطق تاکنون جایگاهی در نظام برنامهریزی توسعه کشور نداشته است به همین دلیل، فقدان یک چارچوب نظری برای انجاممطالعات علمی در رابطه با آمایش مناطق مرزی دیده می شود. مناطق مرزی خود عاملی برای جذب گردشگر هستند و به میزانزیادی پتانسیل جهت توسعه گردشگری را دارا میباشند و در مقابل گردشگری نیز میتواند با گسترش در مرزها، این مناطق راتا سطح جهانی شدن مطرح کند، در نتیجه این فعالیت پیچیده نیاز به برنامه ریزی دارد، یکی از مناطق مرزی مناسب گردشگریدر ایران بندر چند منظوره آستارا میباشد؛ که هممرز بودن آن با کشور آذربایجان از نقطه نظر تجاری و گردشگری حائز اهمیتاست، وجوه مشترک فرهنگی و قومیتی در این محدوده مرزی دو کشور می تواند پتانسیل مناسبی جهت جذب گردشگران باشد.هدف این مقاله بررسی اهمیت برنامهریزی گردشگری مرزی بندر چند منظوره آستارا براساس پتانسیل های جذب توریست درمنطقه می باشد. روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی-تحلیلی است. داده ها از منابع کتابخانه ای،داده های آب وهوا شناسی و مصاحبه با نخبگان می باشد و از طریق مدل TCI ، SWOT مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های حاصلاز این پژوهش نشان میدهد که به علت موقعیت مستعد محدوده مرزی آستارا در شمال ایران با کشورهای حوزه خزر، توسعهگردشگری فرهنگی می تواند یکی از بخش های پراهمیت برنامه ریزی در این منطقه باشد که در این راستا بررسی پتانسیل هایگردشگری فرهنگی و ماه های آسایش توریست، توان ها و زمان های مناسب گردشگری مرزی در آستارا را مشخص می کند. از آنجاکه بحث گردشگری مرزی در ایران معقول های جدید است در این مقاله فقط به لزوم توجه به آن در برنامه ریزی های گردشگریفرهنگی به عنوان یک جنبه مهم در آمایش سرزمین های مرزی اشاره شده است.

Keywords:

گردشگری فرهنگی , گردشگری مرزی , آستارا , دریای خزر