بررسی معماری قلعه های تاریخی قاجار در قیاس با قلاع خانی چهار محال و بختیاری

مطالعه و کاوش بناهای تاریخی که تجلی گر ارزش های فرهنگی، تاریخی، اجتماعی، مذهبی و به طور کلی جهان بینی انسان های جامعه در ادوار تاریخی متفاوت است، میراث گران بهایی برای نسل های آتی به شمار می رود و تداوم این بناهای تاریخی باعث استمرار هویت فرهنگی می شود. معماری قاجار بخش مهمی از تاریخ معماری ایران است و این اهمیت به وسطه شکل گیری جریان برجسته تحول و تغییر تحول و تغییر در فضای اجتماعی و همچنین در مفهوم کالبد فضاست. دردوره قاجار، شاهد احداث قلاع بسیاری در ایران هستیم. عموم قلاع ابران در دوره قاجار دارای دیواری بلند، عریض و طولانی، بر جهانی استوانه ای و چند وجهی، یک یا چند دروازه برای ورود و خروج و گاهی خندق بودند. نوع مناسبات حاکم بر زندگی قلعه نشینان تقریبا یکسان بود. این مناسبات در کنار عوامل طبیعی و جغرافیایی منطقه، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری بافت ساختمانی و عملکرد بخش های مختلف قلعه داشت. قلعه های چهار محال بختیاری به دو گروه درجه یک و درجه دو تقسیم می شوند. قلعه های درجه یک قلعه های وسیعی هستند که در آنها تزئینات به کاربرده شده اما در قلعه های درجه دو این تزئینات به کار برده نشده است. پژوهش پیش رو بر اساس روش تحلیلی- توصیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی به دست آمده است. این مقاله بررسی معماری قلعه های تاریخی قاجار در قیاس با قاع خانی چهارمحال بختیاری می پردازد.

Keywords:

معماری , قلعه های تاریخی قاجار , قلاع خانی چهار محال و بختیاری