تحلیلی بر قوانین شهرسازی و معماری برای افراد معلول

در کلیه طرح های آتی و در دست تهیه شهرسازی، شهرک سازی و مجتمع های مسکونی و ساختمانی سراسر کشور اعم از اینکه توسط دستگاه های دولتی و وابسته به دولت و شهرداری ها و یا بخش خصوصی تهیه گردند، رعایت ضوابط برنامه ریزی و طراحی برای تسهیل حرکت توانخواهان در سطح سهر است الزامی بوده و کلیه مراجع مسئول تهیه بررسی و تصویب و اجرای طرح های توسعه شهری، شهرک سازی و مجتمع های ساختمانی و مسکونی موظفند در مراحل مختلف تصویب و صدور پروانه و نظارت ضوابط مذکور را رعایت نمایند. با نگاهی اجمالی به ضوابط مطلوب طراحی شهری و مناسب سازی معابر که در آئین نامه مذکور مطرح گردیده و مقایسه آنچه در وضعیت موجود با آن موجه هستیم در می یابیم که در اکثر نقاط شهر نه تنها محیط مناسب و مطلوب حال آنها و تردد معلولین جسمی و حرکتی نیست، بلکه سطوح پیاده روها در فضاها و معابر مهم و اصلی شهری برای عابرین و شهروندان سالم و سلامت هم مناسب و مطلوب نیستند. شیب ها و پستی و بلندی ها (چاله ها) در حدی است که حتی در فصول معتدل و گرم هم پیاده روی هم به راحتی صورت نمی پذیرد. سطح سطوح مسطح نیز در حالت عادی یا لغزنده است و یا بسیار خشن و تعمیر و نگه داری پوشش معابر جدی گرفته نمی شود. مشکل عابرین در فصول سرما و یخبندان دوچندان شده و خسارات جانی افزایش می یابد. این مقاله درصدد است راهکارهایی در ارتباط با مسائل و مشکلات از تئوری تا عمل را توصیه نماید. به امید آنکه در آینده شاهد وضعیت بهتری از فضای شهری و معابر برای تردد عموم شهروندان بخصوص معلولین جسمی حرکتی محترم باشیم.

Keywords:

شهرسازی , معماری , معلولان