مقایسه تطبیقی نمای رومی و نمای آجری در بافت شهری

محیط پیرامون افراد سرشار از اطلاعات است و انسان با توجه به توانایی های خود قادر به درک آن است. شهر نقطه ای است که در آن قدرت و فرهنگ یک جامعه در منصه ظهور گذاشته می شود و سیمای شهری اولین مدخل ورود به هویت و حس تعلق به مکان است ادراک درونی فرد از محیط عاملی محیط و تاثیرگذار در کنش های محیطی و به دنبال آن کنش های اجتماعی است. معماری سنتنی ایران که متکی بر اصول و ارزش های فرهنگی، اجتماعی و اقلیمی است در کالبد شهری کنونی رو به انحطاط است و معضل نمای رومی در کمال بی ربطی به شاخص های هویتی در حال رشد و هم زیستی با نماسازی ایران. هدف این پژوهش شناخت آسیب های وارده از نماهای وارداتی اصطلاحا رومی فراگیر شده بر تنش های بصری و هنجارهای حاصل از آن بر کردارها و باورهای فردی است. آیا پایداری شرایط حاضر بر نهادینه شدن رفتارهای مغایر با فرهنگ و هویت منجر خواهد شد. در این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی و اسناد کتابخانه ای به کند و کاو در موضوع مطرح شده پرداخته شده است. با توجه به رابطه انسان و محیط با یکدیگر و اثربخشی مولفه های محیطی بر هویت بخشی و ادراک از محیط همچنین تاثیر آن بر رفتارهای اجتماعی و حتی انفرادی می تولن با تبیین راهکارهایی از ادامه و تاثیر آن بر کیفیت کالبد شهری و رضایت بخشی محیطی و به طبع آن رفتارها و هنجارهای اجتماعی کمک شایانی کرد.

Keywords:

سیمای شهری , هویت شهری , حس تعلق , نمای رومی , ادراک محیطی