روش شناسی ارتباطی: مشارکت در ارزیابی تاثیرات اجتماعی در پژوهش های روانشناختی

پیشرفت های اخیر در حوزه ارزیابی تاثیرات اجتماعی نشان داده است که در نتیجه اجرای پژوهش ها؛ روش های مختلفی برای پایش و ارزیابی بسط و توسعه یافته است. این روش های ارزیابی شامل شاخص هایی برای گردآوری شواهد کمی و کیفی تاثیر اجتماعی علمی است که در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت به دست آمده است. در روان شناسی، تاثیر پژوهش ها عمدتا پس از چاپ نتایج آنها در نشریه های علمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است؛ اما روش های ارزیابی تاثیر اجتماعی پژوهش های روان شناختی کمتر شناخته شده است. ارزیابی تاثیر در حوزه های روان شناسی تربیتی و روانشناسی سازمانی، هم افزایی هایی را با رویکردهای پایین به بالا ارائه می دهد که صدای شهروندان و ذینفعان را در تجزیه و تحلیل ها لحاظ می کنند. بدین ترتیب روانشناسی ارتباطی نیز به عنوان یک روش مفید برای ارزیابی تاثیر اجتماعی پدیدار می شود. هرچند روانشناسی ارتباطی، تاثیرات اجتماعی را درعلوم اجتماعی بع شکل گسترده ای تشریح کرده است، دانسته های ما درباره چگونگی استفاده از آن و تاثیرات به دست آمده در پژوهش های روانشناختی، اندک است. این مقاله، موضوع چگونگی دستیابی به تاثیر اجتماعی در روان شناسی را از طریق روش شناسی ارتباطی بیشار باز می کند و به طور ویژه بر مبانی نظری روش شناسی ارتباطی، اصول پژوهش های روان شناختی و برخی اقدامات مهم در اجرای روش شناسی ارتباطی در رابطه با طراحی کمیته های مشورتی، کار گروه ها و جلسات عمومی در پژوهش، متمرکز است. علاوه بر این مقاله حاضر نشان می دهد که چگونه روش شناسی ارتباطی در پژوهش های روان شناسی به اجرا درآمده است. مقاله را با نتیجه گیری و توصیه هایی برای بررسی بیشتر شیوه هایی که تاثیرات اجتماعی پژوهش روان شناختی را به وسیله روش شناسی ارتباطی امکان پذیر می سازد، به پایان می بریم.

Keywords:

ارزیابی تاثیر , روش شناسی ارتباطی , پژوهش های روانشناختی , تاثیر اجتماعی و روش ها