اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر احساس تنهایی و اعتیاد به اینترنت دانش آموزان

سابقه و هدف: یکی از مدرن ترین رفتارهای اعتیادگونه، پدیده اعتیاد به اینترنت است که با معیارهایی همچون گوشه گیری، افسردگی، تنهایی و اضطراب همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر احساس تنهایی و اعتیاد به اینترنت دانش آموزان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر بیرجند در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. از بین افراد واجد شرایط، ۴۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه آموزش درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس کابات زین شرکت کردند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های احساس تنهایی راسل و همکاران و اعتیاد به اینترنت یانگ بود. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره در سطح معنی داری ۰۵/۰= α تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس به طور معناداری موجب کاهش احساس تنهایی و اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان شد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس به عنوان درمان مکمل در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود احساس تنهایی و کاهش اعتیاد به اینترنت دانش آموزان می توان استفاده کرد.

Keywords:

Internet Addiction , Loneliness , Mindfulness-based Stress Reduction , Students , درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس , احساس تنهایی , اعتیاد به اینترنت , دانش آموزان