بررسی اثر تک درمانی لووتیراستام در مقایسه با سدیم والپروات به روش کارآزمایی بالینی تصادفی در درمان کودکان مبتلا به صرع ژنرالیزه یا فوکال

سابقه و هدف: صرع یک بیماری مزمن است که تاثیرات متفاوتی بر عملکرد دارد. کنترل تشنج در کوتاه ترین زمان ممکن با داروهایی با کمترین عوارض جانبی مهم است. در ارتباط با اثربخشی و عوارض جانبی داروهای نسل جدید در مقایسه با داروهای قدیمی و خط اول بحث های زیادی وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی و عوارض جانبی دو داروی سدیم والپروات (به عنوان داروی نسل اول) و لووتیراستام (به عنوان داروی نسل دوم) مقایسه شد. مواد و روش ها: تمام کودکان بیشتر از ۲ سال و کمتر از ۱۸ سال با تشخیص جدید صرع عمومی و کانونی که معیارهای ورود و رضایت شخصی را برای ورود به مطالعه داشتند، به طور تصادفی وارد مطالعه شدند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروه با والپروات سدیم و گروه دیگر با لووتیراستام تحت درمان قرار گرفتند. فراوانی تشنج های مکرر در بیماران و عوارض بعد از مصرف داروها با پیگیری به مدت شش ماه به طور دقیق ثبت شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سن، جنس و سابقه خانوادگی تشنج در بیماران هر دو گروه با میزان موفقیت در کنترل تشنج تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین نوع داروی مصرفی (والپروات سدیم و لووتیراستام) و نوع تشنج (کانونی و عمومی) با موفقیت در درمان (مهار تشنج) بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج نشان داد گروه تحت درمان با والپروات سدیم عوارض جانبی بیشتری نسبت به گروه لووتراستام داشتند (۰/۰۵P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، والپروات سدیم و لووتراستام در کنترل تشنج موثر هستند. برای برداشتن مراحل موثر برای کنترل هزینه ها و عوارض درمان ضدتشنج، پیگیری بیشتر و مطالعات بیشتر لازم است.

بررسی اثر تک درمانی لووتیراستام در مقایسه با سدیم والپروات به روش کارآزمایی بالینی تصادفی در درمان کودکان مبتلا به صرع ژنرالیزه یا فوکال Keywords:

Levetiracetam , Pediatrics , Seizure , Sodium-valproate , تشنج , کودک , سدیم والپروات , لووتیراستام