نانوریزپوشانی کورکومین و بررسی استحکام ساختار شبکه ای آن

در این پژوهش، کورکومین در نانوذرات آلبومین درونپوشانی شد و نتایج از لحاظ مورفولوژی، اندازه و توانایی بارگذاری کورکومین مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مورد ارزیابی درتهیه نانوذرات شامل PH و ۳-۷ نسبت کورکومین در مقدار ثابت آلبومین ۵۰۰۰-۲۰۰۰ میکروگرم و درصد حجمی فاز آلی ۱۱/۱۱-۶/۴ بود که در قالب طرح آماری RSM-FCCD مورد بررسی قرار گرفتند. فاکتورها و پاسخ ها در نرم افزار Design Exper. ۸ بررسی و با معادله چند جمله ای درجه دوم برازش شدند. نتایج نشان داد که بهترین شرایط تهیه کوچک ترین نانوذرات با بیشینه توان بارگذاری کورکومین بر طبق نتایج و مطلوبیت مورد نظر، در PH ۷ در نسبت فاز آلی به آبی در حدود ده درصد حجمی و نیز محتوای کورکومین ۳۴۰۰ میکروگرم بود. در اینحالت اندازه ذرات کمتر از ۲۳۰ نانومتر و متوسط کارایی درون پوشانی کورکومین ۷۲/۵۴ درصد گزارش شد. در این روش به منظور استحکام شبکه ای در نانوذرات از گلوتارآلدئید استفاده شد و سپس در شرایط بهینه تولید، از تانیک اسید ۱۰ درصد وزنی آلبومین استفاده شد. نتایج نشان داد که تانیک اسید توانایی بالقوه ای در ایجاد پیوند عرضی بین ذرات آلبومین دارد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی SEM نشان داد که در هر دو روش ایجاد پیوندعرضی، ذرات شکل کروی خود را حفظ کرده اند. امکان ایجاد پیوند عرضی بین نانوذرات با روش محاسبه شاخص ایجاد پیوند عرضی و FT-IR مورد بررسی قرار گرفت شاخص پیوندعرضی به روش نین هیدرین برای نمونه های حاوی گلوتارآلدئید و تانیک اسید به ترتیب ۷۱/۳ ، ۶۷/۵ درصد به دست آمد. تانیک اسید توانایی خوبی در افزایش کارایی درون پوشانی کورکومین ( ۹۳ درصد) نشان داد

Keywords:

آلبومین , پیوند عرضی , تانیک اسید , کورکومین , نانوسوسپانسیون