واکاوی نگرش دلوز درباره هستی انسان و نسبت آن با مخاطب در هنر تعاملی
Publish place: Philosophical Investigations، Vol: 15، Issue: 34
Publish Year: 1400
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 377
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_PHILO-15-34_005
Index date: 26 September 2021
واکاوی نگرش دلوز درباره هستی انسان و نسبت آن با مخاطب در هنر تعاملی abstract
گفتمان هنرهای خلاق تعاملی، سبب تغییر رویکرد مفهوم مخاطب هنری از نظارهگری بیکنش و منفعل به آفرینندهای تعاملگر و پویا بوده است که از منظر فلسفه پستمدرن نگاهی قابل تامل به انسان، بشمار میآید. افادات ژیل دلوز به فلسفه، از جسمانیترین رویکردها به حیات انسان است که با نکتهپردازیهای خلاقانه وی میتواند ابزار تحلیلی کارآمدی برای بررسی نقش و شناخت واکنشهای انسانی بشمار رود. اصطلاحاتی از قبیل صیرورت، ریزوم و بدن بدون اندام در شناخت رفتارهای انسانی که از سوی دلوز مطرح شده میتوانند در تحلیل رفتارهای مخاطب بکار روند. در این مقاله به این پرسشها پرداختهایم که آیا هنر تعاملی میتواند ترجمان هنری صیرورت باشد و اینکه انتخابهای پیشروی مخاطب چگونه با تعاریف بدن بدون اندام و ریزوم مرتبط میشوند. در شیوه پژوهش، اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانهای و دیجیتال استخراج و سپس با به کارگیری این مستندات، جایگاه مخاطب به روش تحلیلی- توصیفی با رویکرد دلوزی تشریح شدهاند. در نهایت به این نتیجه نزدیک شدهایم که بنابر تعریف بدن بدون اندام، مخاطب هنر تعاملی با مجموعهای از بالقوگیهای منحصر به فرد روبهرو است که انتخاب از میان آنها، روند شکلگیری اثر هنری را به شیوهای بیقاعده و ریزومگونه هدایت میکند که این اثر در طی مسیر و در لحظه به ظهور میرسد و همواره میان قوه و فعلیت قرار دارد و در نهایت این تعریف با عبارت فلسفی صیرورت از دیدگاه دلوز، همسان است.
واکاوی نگرش دلوز درباره هستی انسان و نسبت آن با مخاطب در هنر تعاملی Keywords:
واکاوی نگرش دلوز درباره هستی انسان و نسبت آن با مخاطب در هنر تعاملی authors
پریا چوبک
دانشجوی دکتری فلسفه هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران
محمد اکوان
دانشیار گروه فلسفه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران
محمدرضا شریف زاده
دانشیار گروه فلسفه هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران
زهرا رهبرنیا
دانشیار گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا (س)
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :