بررسی و بهینه سازی میزان تولید توکسین وبا توسط باکتری ویبریو کلرا در دوره های زمانی مختلف

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 841

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVM-16-2_011

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1400

Abstract:

سم باکتری ویبریو کلرا یکی از مورد مطالعه ترین سموم باکتریایی خانواده AB۵ است که به دلیل توانایی آن در افزایش پاسخ ایمنی نسبت به انتی ژن تزریق شده با آن به طور گسترده به عنوان یک ادجوانت موکوزال قوی مورد استفاده قرار می گیرد. این توکسین از دو زیر واحد، یک زیرواحد پنتامریک به نام زیر واحد B و یک زیرواحد A تشکیل شده است. این توکسین از طریق اتصال به گیرنده گانگلوزیدی GM۱ به سلول هدف وارد می گردد. در این پژوهش باکتری ویبریو کلرا درون ۱۰۰ سی سی محیط AKI و Craig’s به صورت دو گروه دوتایی کشت داده شد. سپس یک گروه درون انکوباتور ۳۷ درجه سانتی گراد و گروه دیگر درون انکوباتور ۳۰ درجه سانتی گراد و به مدت ۷۲ ساعت قرار داده شد. از تمامی محیط به صورت منظم از لحظه آغاز دوره انکوباسیون به منظور بررسی میزان تولید توکسین نمونه برداری شد. در نهایت میزان تولید توکسین به وسیله آزمون الایزا GM۱ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که باکتری در هر دو محیط توانایی تولید توکسین به میزان نسبتا بالا را دارد. بیشترین میزان تولید توکسین در محیط کشت Craig’s در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد بعد از ۵۰ ساعت مشاهده شد. همچنین نتایج حاصل از تست الایزا GM۱ نشان داد که باکتری پس از ۵۰ ساعت بیشترین تولید را در محیط Craig’s و در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد دارد این در حالی است که بیشترین میزان تولید توکسین در محیط AKI پس از ۲۴ ساعت و در دما ۳۷ درجه سانتی گراد بدست می آید.

Authors

علی خواستار

دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی میکروبی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه زیست شناسی تهران، ایران

مجید جمشیدیان مجاور

موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.

به آفرید قلندری

گروه نانوتکنولوژی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Barua D. (۱۹۹۲). Cholera. First edition. Springer. USA: ۱-۳۶ ...
  • Fasano A, Baudry B, Pumplin DW, Wasserman SS, Tall BD, ...
  • Feng Y, Jadhav AP, Rodighiero C, Fujinaga Y, Kirchhausen T, ...
  • Finkelstein RA, LoSpalluto JJ. (۱۹۶۹). Pathogenesis of experimental cholera: preparation ...
  • Finkelstein RA. (۱۹۹۶). Medical Microbiology. ۴th edition: University of Texas ...
  • Gardner A, Venkatraman K. (۱۹۳۵). The antigens of the cholera ...
  • Hacker J, Blum‐Oehler G, Mühldorfer I, Tschäpe H. (۱۹۹۷). Pathogenicity ...
  • Huq A, Small EB, West PA, Huq MI, Rahman R, ...
  • Imhoff JF. (۲۰۰۵). Bergey’s Manual® of Systematic Bacteriology: Volume Two ...
  • Kopic S, Geibel JP. (۲۰۱۰). Toxin mediated diarrhea in the ...
  • Lönnroth I, Holmgren J. (۱۹۷۳). Subunit structure of cholera toxin. ...
  • Maheshwari M, Nelapati K, Kiranmayi B. (۲۰۱۱). Vibrio cholerae-a review. ...
  • Mekalanos J. (۱۹۸۵). Genetic Approaches to Microbial Pathogenicity. First edition. ...
  • Merritt EA, Sarfaty S, Akker FVD, L'Hoir C, Martial JA, ...
  • Merritt EA, Sixma TK, Kalk KH, van Zanten BA, Hol ...
  • Pearson GD, Woods A, Chiang SL, Mekalanos JJ. (۱۹۹۳). CTX ...
  • Samadi A, Shahid N, Eusof A, Yunus M, Huq M, ...
  • Schoen A, Freire E. (۱۹۸۹). Thermodynamics of intersubunit interactions in ...
  • Shimada T. (۱۹۹۳). Outbreak of Vibrio cholerae non-O۱ in India ...
  • Sixma TK, Kalk KH, van Zanten BA, Dauter Z, Kingma ...
  • Stratmann T. (۲۰۱۵). Cholera toxin subunit B as adjuvant––an accelerator ...
  • Taylor RK, Miller VL, Furlong DB, Mekalanos JJ. (۱۹۸۷). Use ...
  • Trucksis M, Galen JE, Michalski J, Fasano A, Kaper JB. ...
  • Yamai S, Okitsu T, Shimada T, Katsube Y. (۱۹۹۷). Distribution ...
  • نمایش کامل مراجع