بررسی تغییرات مکانی شاخص تمرکز بارندگی و فرسایندگی باران در استان خوزستان

تغییرپذیری بارندگی و تاثیر آن بر منابع آب یک مساله اقلیمی مهم است. تغییرات بارندگی بین ماه­های سال به عنوان شاخص تمرکز بارندگی تعریف می­شود. ویژگی دیگر بارندگی که ارتباط مستقیمی با تمرکز بارندگی دارد، فرسایندگی باران است. هدف از این تحقیق بررسی شاخص­های تمرکز بارندگی (PCI) و فرسایندگی باران (شاخص فورنیه اصلاح شده MFI) و تهیه نقشه تغییرات مکانی آنها است. لذا با استفاده از داده­های بارندگی ۵۵ ایستگاه هواشناسی استان خوزستان، شاخص­های تمرکز بارندگی و فورنیه اصلاح شده محاسبه شد. به­منظور تهیه نقشه تغییرات مکانی، اطلاعات نقطه­ای شاخص­ها با استفاده از روش­های مختلف قطعی و زمین­آماری به اطلاعات ناحیه­ای تبدیل گردید. نتایج نشان داد که روش کریجینگ معمولی با نوع گوسی، دارای بیشترین دقت برای میان­یابی شاخص تمرکز بارندگی است و روش کریجینگ ساده با نوع گوسی بیشترین دقت برای میان­یابی شاخص فورنیه اصلاح شده داشته است. بر اساس نقشه تغییرات مکانی شاخص تمرکز بارندگی بیشترین مقادیر شاخص تمرکز بارندگی در جنوب منطقه مورد مطالعه دیده می­شود و کمترین مقادیر در شمال و شمال شرق استان خوزستان وجود دارد. شاخص تمرکز بارندگی از ۲۰ تا ۳۱ متغیر بود که نشان دهنده فصلی شدید بودن بارندگی است. شاخص فورنیه اصلاح شده بین ۴۹ تا ۲۲۴ متغیر است که در شمال شرق استان خوزستان بیشترین مقدار و در جنوب و جنوب غربی کمترین مقدار را داراست. بطور کلی بارندگی در استان خوزستان محدود به چند ماه بوده و پراکنش یکنواختی ندارد.  

Keywords:

Geostatistics , Interpolation , Precipitation Concentration , Modified Fournier , میان یابی , تمرکز بارندگی , فورنیه اصلاح شده , زمین آمار