تبدیل دوزاژ از مدل های حیوانی به مقادیر قابل استفاده در مطالعات انسانی: صحیح یا غلط؟

مقیاس مساحت سطح بدن برای تجویز دوزهای مختلفی از داروهای متفاوت ا ستفاده می شود که تو سط سازمان غذا و داروی ایالات متحده به عنوان یک روش برای استفاده از داده های گونه های مدل حیوانی به عنوان جایگزین دوزاژ ایمن اولیه برای استفاده اولین بار از دارو درآزمایشات بالینی انسانی توصیه شده است. اگرچه معادلات تبدیل دوزاژ بر اساس مساحت سطح بدن در چندین دهه در برخی کارهای بالینی مورد استفاده قرار گرفته است، اما توصیه های اخیر استفاده از مساحت سطح بدن را برای بدست آوردن دوزاژ معادل بین گونه ها جهت دوزهای درمانی داروها و محصولات طبیعی نامناسب دانسته اند. یک بررسی کامل نشان می دهد که تبدیل های مساحت سطح بدن مبتنی بر علم باستان بوده و در تبدیل دوزها در پزشکی در مقایسه با مدل سازی فارماکوکینتیک آلومتریک و فیزیولوژیکی پیشرفته تر توجیه چندانی ندارند. فهم نادرست و سو تفسیر تبدیل مساحت سطح بدن ممکن ا ست عواقب فاجعه باری دا شته با شد، از جمله اینکه در صورت محا سبه کم دوز مصرفی، دارویی که بالقوه کارآیی دا شته است از دور مطالعه خارج می شود یا اینکه منجر به اثر ات نامطلوب کشنده غیرقابل پیش بینی می شود. هدف از این بررسی آن ا ست که تاکید شود تو صیه های اخیر برای ا ستفاده از مساحت سطح بدن برای تبدیل دوز مصرفی از مدل حیوانی به ان سان مناسب نیست و استفاده از داده های فارماکوکینتیک مطالعات رسوراترول نشان می دهد که چگونه سردرگمی بین" دوز معادل ان سانی" و دوز فعال دارویی "می تواند منجر به تو صیه دوز نامناسب شود. برای بهینه سازی تولید دارو، تو صیه می شود برای مقیاس گذاری بین گونه ها بجای اینکه از تبدیل ساده مساحت سطح بدن استفاده شود، از داده های فیزیولوژیک، فارماکوکینتیک و سم شناسی که از لحاظ علمی قابل توجیه هستند استفاده شود.

Keywords:

مقیاس گذاری آلومتریک , آلومتری , تبدیل دوز , مقیاس بین گونه ای , فارماکوکینتیک