کشت بافت گیاهی به عنوان منبعی برای تولید صنعتی ترکیبات مهم دارویی

گیاهان از زمانهای بسیار قدیم در سراسر دنیا به خاطر خاصیت دارویی مورد استفاده قرار گرفتهاند. خواص دارویی گیاهان بر اساس اجزای فیتوشیمیایی آنها بهویژه متابولیتهای ثانویه است که جزء منابع برجسته ترکیبات فعال زیستی با ارزش افزوده هستند. مقاله حاضربا استفاده از روش کتابخانه ای و توصیفی تنظیم شده است و روشهای تولید متابولیتهای ثانویه را مورد مقایسه و ارزیابی قرار داده است. متابولیتهای ثانویه دارای ترکیب شیمیایی پیچیده ای هستند و در پاسخ به اشکال مختلف تنش و برای محافظت و دفاع در گیاهان تولید میشوند. متابولیتهای ثانویه در صنایع دارویی، مواد آرایشی، مکملهای غذایی، اسانسها، طعم دهنده ها، رنگها و ... استفاده می شوند . استفاده گسترده از این متابولیتها در بخشهای مختلف صنعتی، نیاز به تمرکز بر روی افزایش تولید دارد که با بکارگیری تکنیک های کشت بافت گیاهی و بهینهسازی تولید در مقیاس وسیع با استفاده از بیوراکتورها، آغاز شده است. تکنیکهای کشت بافت گیاهی مستقل از شرایط آب و هوایی و جغرافیایی، تولید بی وقفه، پایدار، اقتصادی و مناسب متابولیتهای ثانویه را فراهم میکند. استفاده از کشت بافت گیاهی، کشت سلول، کشت سوسپانسیون و ریشه های موئین از راهبردهای مهم در تولید متابولیتهای ثانویه هستند.

Keywords:

بیوراکتورها , ترکیبات فعال زیستی , دفاع گیاهان , فیتوشیمیایی