تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال تحت شیمی درمانی

هدف: امروزه سرطان سومین علت مرگ بشر و یکی از مهم ترین چالش های نظام بهداشت و درمان ایران است که سبب کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا می شود. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال است. روش ها: این پژوهش، از نوع نیمه تجربی است که با مشارکت ۷۰ بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پیامبراعظم(ص) بندرعباس در سال ۱۳۹۹ انجام شد. پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. قبل و پس از دو ماه اجرای برنامه آموزشی، پرسشنامه استاندارد QLQ-C۳۰ و پرسشنامه خودکارآمدی Sherer در اختیار دو گروه قرار گرفت. سپس داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و با نرم افزار SPSS نسخه تحلیل شدند. نتایج: پس از آموزش خودمراقبتی نمرات خودکارآمدی در گروه مداخله ۲۶۱/۷±۶۰/۶۰ و در گروه کنترل ۳۲۴/۱۱± ۷۶/۴۲ بود (۰۰۱/۰P-Value<). همچنین نمرات کیفیت زندگی بعد از مداخله در گروه مداخله ۶۰۱/۱۵± ۳۳/۶۱ و در گروه کنترل ۸۲۷/۱۱± ۶۶/۴۳ بود (۰۰۱/۰P-Value<). تفاوت معنی داری از نظر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بین دو گروه بعد از اجرای مداخله برنامه آموزشی وجود دارد (۰۰۱/۰P-Value<). نتیجه گیری: یکی از اهداف برنامه خودمراقبتی، افزایش دانش و آگاهی بیماران از ماهیت بیماری است. به کارگیری برنامه خودمراقبتی براساس نیازهای آموزشی می تواند بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی موثر باشد.

تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال تحت شیمی درمانی Keywords:

Self-Care , Self-Efficacy , Quality of Life , Cancer , Nurses. , خودمراقبتی , خودکارآمدی , کیفیت زندگی , سرطان , پرستاران.