تاثیر آموزش نظم جویی هیجان بر سازش یافتگی اجتماعی در کودکان بدسرپرست

زمینه و هدف: غفلت از کودکان یکی از عوامل خطر برای تحول­یافتگی مناسب هیجانی و اجتماعی است که تاثیر بلند مدت در تمام ابعاد تحولی در گستره عمر دارد. یکی از مداخله­های تاثیر­گذار برای کاهش پیامدهای غفلت، می­تواند آموزش تنظیم هیجان باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر­بخشی آموزش نظم­جویی هیجان بر سازش یافتگی اجتماعی کودکان کار بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان کار پسر و دختر تحت نظارت اداره بهزیستی شهرکاشان در سال ۱۳۹۷ بودند که از بین آنها نمونه­ای شامل۲۰ نفر در دامنه سنی ۱۲ تا ۱۴ سال به شیوه در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. شرکت­کنندگان گروه آزمایش، پروتکل آموزش تنظیم هیجان را طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند و افراد گروه گواه هیچ نوع مداخله­ای را دریافت نکردند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه توانایی و مشکلات گودمن (۱۹۹۷)، و برای تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش نظم­جویی هیجان، تاثیر معناداری بر سازش یافتگی اجتماعی کودکان کار بدسرپرست داشت ( , F= ۱۶۷/۴۰۵/۰P>  ). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش مبنی بر تاثیر آموزش نظم­جویی هیجان بر افزایش سازش­یافتگی اجتماعی می­توان نتیجه­گیری کرد که تنظیم هیجان مطلوب با تعدیل ارزشیابی ها و واکنش های ذهنی فرد، به بروز واکنش های مناسب در ابعاد شناختی، انگیزشی، و رفتاری منجر می شود.

Keywords:

Emotional regulation , social adjustment , child labor , نظم جویی هیجان , سازش یافتگی اجتماعی , کودکان کار بدسرپرست