اثربخشی ذهن آگاهی کودک محور بر خودپنداشت و سازش یافتگی اجتماعی کودکان با اختلال های رفتاری درون نمود

زمینه و هدف: بروز اختلال­ های هیجانی رفتاری در کودکان می­ تواند باعث آسیب به عملکرد اجتماعی، ارتباطی، و تحصیلی منجر شود؛ بدین ترتیب هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ذهن آگاهی کودک محور بر خودپنداشت و سازش یافتگی اجتماعی کودکان دارای اختلال رفتاری درون نمود است. روش: طرح این پژوهش، نیمه ­آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. به منظور انجام این پژوهش، نمونه ای شامل ۳۰ نفر از کودکان دارای اختلال رفتاری درون نمود شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵، به روش نمونه گیری خوشه ای چند­مرحله ای انتخاب، و در گروه های آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایدهی شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودکان (آخنباخ و رسکورلا، ۲۰۰۱)، پرسشنامه خودپنداشت کودکان (پیرز – هریس، ۱۹۶۹) و پرسشنامه سازش یافتگی اجتماعی (سینها و سینگ، ۱۹۹۳) بود. قبل از اجرای متغیر مستقل از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس گروه آزمایش مداخله آموزشی را در طی ۱۰ جلسه آموزشی در طول ۲ ماه دریافت کرد. داده های به دست آمده توسط تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر خودپنداشت و سازش یافتگی اجتماعی کودکان با اختلال رفتاری درون نمود، تاثیر معناداری دارد (۰/۰۰۱p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می ­توان گفت که ذهن آگاهی سبب می­شود تا انعطاف پذیری روانی فرد افزایش یافته و توانایی بیشتری در خود احساس کند، در زمان حال زندگی کند، و در خودپنداشت قوی تری را احساس کنند.

Keywords:

Mental awareness , social adaptation , self-concept , internalized disorder , ذهن آگاهی , خودپنداشت , سازش یافتگی اجتماعی , اختلال رفتاری درون نمود